Foto Sirotti
Verjaardagskalender 23 juni: Gerhard Zadrobilek (1961)
‘Op een idyllische locatie nabij Laab im Walde, op slechts enkele minuten van de stadsgrenzen van Wenen, vindt u deze unieke combinatie van enerzijds genieten van de ‘kaviaar van rundvlees’ en anderzijds kennismaken met de man achter dit hoogwaardige product. Gerhard Zadrobilek, een succesvol voormalig profwielrenner, gevestigd businesscoach en gepassioneerd Wagyu-fokker, deelt niet alleen zijn tafel met u, maar ook zijn bijzondere verhalen en ervaringen’.
De zinnen lijken niet alleen een fraai verkooppraatje, overgenomen uit een brochure, ze zijn het in feite ook. Het is de tekst waarmee de Oostenrijker de culinaire presentaties en workshops, die hij tegenwoordig met zijn bedrijf Kobe Beef Austria verzorgt, aanprijst op zijn website wagyu-austria.at. De gewezen wegrenner en mountainbiker mag zich sinds jaren namelijk ook koeienfokker noemen. Zadrobilek is de trotse eigenaar van de eerste en enige boerderij in het land waar de befaamde, uit Japan afkomstige, Wagyu-runderen worden gefokt.
Elke grillmaster of barbecue-fanaat zal bij het horen of lezen van die naam onmiddellijk beginnen te watertanden. Patrick Bayer, bijvoorbeeld. De landgenoot en goede vriend van Zadrobilek werd enkele jaren geleden, dankzij het voortreffelijke vlees dat de oud-renner hem geleverd had, in het Ierse Limerick wereldkampioen BBQ in de categorie Pulled Pork. Het klinkt in de oren van sommigen misschien als grap of satire, maar nee, dat zijn heel serieuze kampioenschappen, die de winnaar een aanzienlijke status bezorgen.
De carrièreswitch van Zadrobilek van renner naar koeienfokker valt drie en een half decennium geleden samen met een andere overstap, die hij op hetzelfde moment maakt. Na negen profseizoenen vol ups en downs verruilt de Oostenrijker begin 1991 de smalle banden van een racefiets voor de dikkere van een mountainbike. De opkomst van die sport had geen dag later moeten komen. De introductie van de World Cup, gesponsord door elektronicagigant Grundig, brengt de liefde voor de fiets, die Zadrobilek in de jaren voordien was verloren, datzelfde jaar weer helemaal terug.
Liefst zes verschillende ploegen verslijt Gerhard Zadrobilek in de negen jaar dat hij deel uitmaakt van het mondiale peloton. Of hij nou in Zwitserse, Italiaanse, Amerikaanse of Nederlandse – in 1990 sluit hij zijn wegcarrière af bij PDM – dienst rijdt, nergens kan de Oostenrijker echt goed aarden. Eigenzinnig, solistisch, niet al te makkelijk in de omgang; het zijn karakteromschrijvingen waarmee Zadrobilek telkens geconfronteerd wordt, als hij na een of twee jaar weer noodgedwongen dient te verkassen.
Ook zijn knappe overwinning in de Clásica San Sebastián kan in 1989 niet voorkomen dat de 7-Eleven-ploeg hem liever kwijt is dan rijk. Er is al te veel gebeurd als Zadrobilek zich op 140 kilometer van de finish losmaakt uit het peloton en, conform zijn karakter, naar de zege in de Baskische stad soleert. Drie maanden eerder heeft hij in de Giro een forse aanvaring met kopman Andy Hampsten gehad. Zadrobilek had zich de longen uit zijn lijf gereden om de titelverdediger in de Italiaanse ronde terug te brengen naar een voorste groep met alle klassementsfavorieten.
Toen de uitgeputte Oostenrijker net voor een volgende klim in zijn opzet geslaagd was en uitstuurde om op adem te komen, zag hij enkele tientallen meters voor hem Hampsten pardoes uit het wiel gereden worden. De Amerikaan had in de ogen van de knecht nauwelijks moeite gedaan zijn concurrenten te volgen. Gevolg was dat Zadrobilek zijn kopman na de finish een ferme uitbrander gaf en aankondigde zich voortaan wel een paar keer te bedenken alvorens voor jan-met-de-korte-achternaam – hoe zou je dat zeggen in het Oostenrijks? – kilometerslang beulswerk te leveren.
De opkomst van de mountainbikesport is een absolute zegen voor de einzelgänger. In zijn vrije tijd rijdt Zadrobilek het liefste op de fietsen met dikke profielbanden en een horizontaal stuur. Als de internationale wielerbond in 1991 een wereldbekercircuit introduceert, is de keuze snel gemaakt. Zadrobilek stapt van de racefiets over op de ATB en rijdt zijn kilometers voortaan niet als knecht in de Tour, Giro of Vuelta, maar als kandidaat-winnaar in de Grundig World Cup.
De geaccidenteerde parcoursen zijn een kolfje naar de hand van de in het heuvelachtige Niederösterreich opgegroeide Zadrobilek, die zich onmiddellijk blijkt te kunnen meten met de wereldtop. Tussen de uit de Verenigde Staten overgekomen mountainbikers als John Tomac, Ned Overend en David Wiens houdt hij zich met gemak staande. De Europeanen, onder wie de van het veldrijden bekende Thomas Frischknecht, Henrik Djernis en Mike Kluge en de eerste Nederlandse mountainbikeprof Tommy Post, leggen het zelfs meestal af tegen de ex-wegrenner, die zichtbaar over meer inhoud beschikt. Zadrobilek schrijft meerdere World Cup-wedstrijden op zijn naam en eindigt in debuutjaar 1991 als tweede achter Tomac in de eindrangschikking.
Ondertussen is de Oostenrijker dan al druk met het fokken van Wagyu-runderen en het opzetten van wat in de loop der jaren zal uitgroeien tot Kobe Beef Austria. In de spaarzame vrije uurtjes brengt hij ook nog een paar boeken uit over zijn geliefde mountainbikesport; één met tips & tricks voor beginners en één met de vijftig mooiste routes in Niederösterreich. Voor wie de regio eens bezoekt en op zoek is naar een aangename tijdsbesteding, biedt Zadrobilek de ideale uitkomst. ’s Ochtends een paar uur mountainbiken over een, of enkele, van de routes en daarna een workshop vlees grillen. Gerhard Zadrobilek zou het liefste elke dag op die manier invullen.