Verjaardagskalender 29 juni: George Hincapie (1973)

Terwijl Hincapie probeert overeind te komen voelt hij onmiddellijk de pijn aan zijn linkerarm en –schouder. Schaafwonden zijn het slechts. Meer niet. Even gaat er een zucht van opluchting door het lichaam van Hincapie. De val had hem met gemak een gebroken sleutelbeen kunnen opleveren. Of erger. Het blijft hem gelukkig bespaard. Maar is zijn eerste plaats in het algemeen klassement wel veilig? Voor zijn val sprintte Hincapie voluit voor de bonificatieseconden die aan de finish van de laatste etappe van de Eneco Tour voor de nummers twee en drie van de daguitslag klaar liggen. De ritwinst is dan al buiten bereik. Op een kleine vijf kilometer voor de finish in het Belgische Ans had Philippe Gilbert zijn duivels ontbonden. De renner van La Française des Jeux weet zijn achtervolgers in zijn eigen achtertuin net voor te blijven en kaapt de dagzege en tien tellen bonificatie weg.

Achter Gilbert strijden Hincapie en Schumacher om de resterende seconden. Zes voor de nummer twee, vier voor degene die derde wordt. Het tweetal vecht al sinds de proloog een secondespel uit. Precies een week eerder had de Duitser de Amerikaan in de 5,8 kilometer lange race tegen de klok met niet meer dan één enkele seconde voorsprong verslagen. De volgende dag had Schumacher de rode leiderstrui weliswaar moeten afstaan aan Tom Boonen, zijn voorsprong op Hincapie wist hij te consolideren.

In de vierde etappe sloeg op zijn beurt de Amerikaan toe. In de individuele tijdrit was de voormalig meesterknecht van Lance Armstrong iedereen te snel af. Hincapie had voor de zestien kilometer rond Landgraaf eenentwintig hondersten van een seconde minder nodig dan Vincenzo Nibali. Nummer drie Schumacher was zeven tellen trager. Het bracht Hincapie niet alleen de etappezege, maar ook de rode leiderstrui. Meer dan drie seconden bedroeg zijn voorsprong op Schumacher echter niet. Het is een verschil dat voor de start van de slotrit in Ans onveranderd is. Kortom, de sprint om de tweede plaats achter ritwinnaar Gilbert gaat om de eindzege.

Terwijl Hincapie en Schumacher hun verbeten duel uitvechten en ondertussen moeten af zien te rekenen met een aantal andere rappe mannen in de groep achter Gilbert, wijkt de Duitser plotseling van zijn lijn af. Hij kan niet anders. Een toeschouwer leunt te ver naar voren en tikt de linkerschouder van de dicht tegen de boarding sprintende Schumacher een kort moment aan. In een reflex trekt de renner van Gerolsteiner zijn stuur naar rechts. De onverwachte manoeuvre brengt hem precies in de lijn die Hincapie volgt. De onfortuinlijke Amerikaan kan geen kant op. Weerloos ondergaat hij zijn lot. Met zijn arm voor zich uit gestrekt, in een ultieme poging zijn val nog enigszins te breken, klapt hij op het asfalt.

Terwijl hij verbouwereerd op de grond ligt en hoopt dat de sprintende meute hem kan ontwijken, ziet hij in zijn ooghoeken de gele gedaante de finish passeren. Schumacher is overeind gebleven en finisht als derde. In de consternatie wint de Italiaan Manuele Mori de sprint achter Gilbert en snoept zes bonificatieseconden op. De derde plaats van Schumacher geeft de Duitser vier tellen cadeau. Drie meer dan hij nodig heeft om Hincapie te passeren in het klassement. De Amerikaan wordt intussen onderzocht door het toegesnelde ambulancepersoneel. Zodra zij zien dat de hij niets ernstigs mankeert wordt Hincapie overeind gehesen. Aan weerszijden ondersteund door dienstverleners passeert hij een paar minuten na zijn val lopend de finishlijn. Teleurstelling en pijn vechten om de meest prominente plaats op het gelaat van de Amerikaan.

Alleen de jury kan hem alsnog aan de eindoverwinning in de Eneco Tour helpen. Die staat allereerst voor de lastige taak te bepalen wiens schuld de valpartij eigenlijk is. Niet van Hincapie in elk geval. De Amerikaan ging tegen de grond door de onverwachte manoeuvre van Schumacher. Op zijn beurt moest de Duitser uitwijken voor een uitgestoken arm uit het publiek. De jury zit met de handen in het haar. Hincapie krijgt dezelfde tijd als de groep waarvan hij voor zijn val deel uitmaakte.

Maar wat te doen met de bonificatieseconden? Zonder val had Hincapie de sprint van de groep misschien wel gewonnen. Of was net achter Schumacher over de finish gekomen. In beide gevallen een prestatie die voldoende zou zijn geweest voor de eindzege. Na lang wikken en wegen besluit de jury de bonificatieseconden toe te kennen volgens de uitslag van de etappe. Schumacher derde. Vier tellen bonus. En daarmee eindwinnaar van de Eneco Tour van 2006. Als ultieme noodgreep besluit Hincapie nog een beroep te doen op de sportiviteit van zijn rivaal. Zou Schumacher hem de zege niet gewoon kunnen schenken?! Waren de laatste veertig meters van de Eneco Tour immers eerlijk verlopen, dan had Schumacher hoogstwaarschijnlijk niet in het rood op het podium gestaan.

De Duitser wast zijn handen in onschuld. Blij met het koersverloop is ook hij niet, maar wat kon hij nou doen aan de val van Hincapie? Hij werd immers gedwongen van zijn lijn af te wijken. Teleurgesteld zet de Amerikaan koers naar het hotel van zijn Discovery-ploeg. Er zit niets anders op. Schumacher neemt op datzelfde moment op het podium twee truien in ontvangst; de gele van het jongerenklassement, die hij de gehele ronde al in z’n bezit had, en de rode, die voorbehouden is aan de winnaar van de Eneco Tour. De pijn die het mislopen van de eindzege veroorzaakt, raakt George Hincapie vele malen meer dan zijn gehavende linkerschouder.