Verjaardagskalender 11 juli: Caleb Ewan (1994)

Nog geen minuut later stromen de eerste reacties op de net geplaatste Instagram post binnen en begint zijn smartphone hevig te trillen, ten teken dat hij overladen wordt met berichten. Alsof een hacker een aanval op het apparaat aan het uitvoeren is. Nu is het definitief. ‘The word is out’, resoneert het in de hersenpan van de opgeluchte renner. Nu kan hij echt niet meer terug en is datgene dat al enkele weken in zijn hoofd broeit eindelijk naar buiten. Met een lang en vooral persoonlijk bericht heeft Caleb Ewan zojuist wereldkundig gemaakt dat hij stopt met koersen. Niet aan het einde van het seizoen, maar per direct. Het is mooi geweest.

De ‘ontslagbrief’ die Ewan op zijn sociale mediakanalen plaatst doet menig wenkbrauw fronsen. Nog geen maand eerder had het er nog sterk op geleken dat de Australiër, na een lange kwakkelperiode, weer op de goede weg was en zich in massasprints weer zou kunnen gaan meten met de wereldtop. Had Ewan aan het begin van dit jaar – ja, we hebben het gewoon over 2025 – aanvankelijk de grootst mogelijke moeite gehad een plekje in het WorldTour-circus veilig te stellen, uiteindelijk had INEOS Grenadiers een hengel uitgeworpen naar de vijfvoudig winnaar van een Touretappe.

Bij gebrek aan een sprinter in de Britse gelederen wilde de ploeg een renner van het kaliber Ewan niet troosteloos via de achterdeur afscheid laten nemen van zijn geliefde sport. De Australiër greep de helpende hand stevig en vooral dankbaar aan. Kort daarvoor had hij zelf zijn nog lopende contract met Jayco AlUla verbroken en het team subiet verlaten. Doordat zowel renner als staf er lange tijd het zwijgen toededen – het vertrek van Ewan viel pas op toen de ploeg zijn afbeelding van haar website haalde en oplettende lezers dat scherp opmerkten – ontstonden als vanzelf geruchten over het einde van de carrière van het voormalige sprintkanon.

Pas later zou Ewan in de podcast van zijn nieuwe INEOS-teamgenoot Geraint Thomas toelichten dat hij doodongelukkig was geweest bij het Australische team, waar hij niet alleen Dylan Groenewegen voor zich moest dulden in de interne hiërarchie, maar waar zijn lead-outs op een bepaald moment zelfs zo weinig vertrouwen in hun kopman hadden dat ze, in plaats van de sprint voor Ewan aan te trekken, zelf tégen hem begonnen te spurten.

Nog geen twee maanden na zijn overstap naar INEOS Grenadiers had Ewan aangetoond nog altijd te weten wat winnen is. In de openingsetappe van de Settimana Internazionale Di Coppi E Bartali was hij op zijn kenmerkende manier, sprintend met zijn neus bijna op zijn eigen voorwiel gedrukt, alsof hij in volle inspanning zoekt naar muntjes die uit iemands broekzak zijn gevallen, eindelijk weer eens de snelste van het pak. Afgetekend, zelfs.

Precies twee weken later liet Ewan zijn nieuwe ploeg wederom juichen. In de Ronde van het Baskenland rondde hij het voorbereidende werk van Axel Laurence feilloos af en verwees Luca Van Boven en Bastien Tronchon naar de immer ondankbare ereplaatsen. Opgelucht stond de winnaar na afloop de pers te woord. De druk was hoog geweest, gaf Ewan aan. Er was in de Baskische ronde maar één enkele kans op dagsucces voor sprinters en die had hij met beide handen aangegrepen.

Ondanks dat Ewan in het vraaggesprek nog aangeeft de resterende etappes in dienst van zijn ploeggenoten te zullen rijden, om het in hem gestelde vertrouwen met een wederdienst te beantwoorden, zal de Australiër niet meer van start gaan. Niet in de Ronde van het Baskenland. Niet in welke andere profkoers dan ook. Nergens meer. Het is klaar. Vier weken na die laatste sprintzege maakt Ewan via Instagram wereldkundig dat de laatste wedstrijd die hij won ook meteen de laatste is geweest waarin hij startte

Anderhalf jaar lang zocht hij naar het ‘oude gevoel’. De gelukzaligheid van een overwinning, de smaak van succes. Nu hij die hervonden heeft, voelt het niet meer zo intens als eerst. De euforie ebde na de sprintzege in het Baskenland in hoog tempo weer weg. Veel sneller dan vroeger. Te snel. En dus was het mooi zo. Als Ewan een kwartiertje nadat hij zijn afscheid via Instagram bekend heeft gemaakt op zijn smartphone kijkt om de in groten getale binnenstromende reacties te bekijken, voelt hij zich vele malen gelukkiger dan na het rijden én winnen van zijn allerlaatste koers.