Toen een superfiets de vandaag (22 augustus) jarige Theo Bos goud moest bezorgen
Gemiddeld genomen bewaart een mens op een willekeurig moment niet minder dan dertien geheimen. Een verrassend hoog aantal eigenlijk, zeker als je je realiseert dat er langdurige psychologische studies gaande zijn naar de vraag waarom het nou zo lastig is om een geheim voor je te houden. De meest genoemde reden voor het, al dan niet per ongeluk, in een voortijdig stadium prijsgeven van informatie is dat de verleiding tot delen voor veel mensen simpelweg te groot is geworden. De onthuller is dusdanig benieuwd naar de reactie van anderen dat hij of zij niet langer in staat is iets voor zichzelf te bewaren. Puur enthousiasme, dus.
Precies dat is ook de verklaring van Theo Bos, als hem in het najaar van 2006 wordt gevraagd waarom hij zijn gloednieuwe racefiets, die misschien wel zijn ‘geheime wapen’ zou moeten zijn tijdens de Olympische Spelen in Peking, een kleine twee jaar later, alvast deelt met de buitenwereld. De kanshebber op een gouden plak op het sprinttoernooi op de baan is zo blij met en trots op zijn Kimera, dat iedereen mag weten dat hij het technologische hoogstandje bezit en het zal gaan inzetten in zijn jacht op Olympisch goud. Dat de concurrentie nog twee jaar de tijd heeft om met een soortgelijk stukje vernuft op de proppen te komen, zal hem een zorg zijn. Bos heeft een wonderfiets en dat is niet iets om tot het laatst geheim te houden.
Het is niet de eerste keer dat een baanrenner de wereld versteld doet staan met een innovatie. In 1992, op de Olympische Spelen van Barcelona, had Chris Boardman vriend en vijand verbaasd met de supersonische Lotus, waarmee hij voor het dan nog bestaande onderdeel vier kilometer individuele achtervolging de wielerbaan op klauterde. De Britse tempobeul geldt als een pionier wanneer het gaat om aerodynamica en het gebruik van windtunnels ter voorbereiding van een groot baantoernooi. Dankzij zijn revolutionaire fiets verpulverde Boardman in de Spaanse stad niet alleen het wereldrecord, tijdens zijn ‘goldrush’ wist hij directe tegenstander Jens Lehmann zelfs te vernederen door hem met speels gemak bij te halen en vervolgens te passeren alsof de Duitser een ritje naar de bakker om de hoek maakte.
Sindsdien is het wielrennen op de baan niet alleen een kwestie van tactisch inzicht en brute spierkracht, maar vooral ook van een continue zoektocht naar vernieuwing. Vandaar dat Bos speciaal voor Peking aan fabrikant Koga Miyata heeft gevraagd een superfiets te ontwikkelen. Om de vele natuurkundige wetten het hoofd te bieden worden techneuten en wetenschappers van TNO en het bedrijf Stork Aerospace, dat meerdere raketten ontwikkelde evenals de JSF-straaljagers, bij het project betrokken.
Het resultaat is de zogeheten Kimera. Een wonderfiets, waarop Bos naar Olympisch goud moet rijden. De naam is afgeleid van een mythologisch schepsel uit de Griekse oudheid, een Chimaera, dat een samenvoeging is van een leeuw en een draak. Het rijwiel is volledig van carbon gemaakt en dus zo licht als een veertje, en heeft maximale stijfheid, waardoor er zoveel mogelijk van de kracht en energie, die Bos levert, naar de fiets gaat. Een half miljoen heeft het gekost om een stuk technologie af te leveren waar het James Bond-karakter Q stinkend jaloers op zou zijn.
Koga Miyata-topman Wouter Jager mag zich, zo trots als een pauw, zelfs met de Kimera laten fotograferen voor de cover van het prestigieuze Amerikaanse tijdschrift Time Magazine. Het verleidt hem tot de boude uitspraak dat de Nederlandse leeuw de Chinese draak in Peking wel even zal komen verslaan. Daarmee verwijst Jager natuurlijk naar de naam van de fiets van Bos, die op het zwarte frame is bestickerd met een vervaarlijk ogende getekende beeltenis van een brullende oranje leeuw.
Vol zelfvertrouwen reist de Nederlandse baanselectie ruim anderhalf jaar na de onthulling van de Kimera af naar Peking. Kopman Bos komt niet alleen uit op de sprint, waar hij vier jaar eerder zilver had gewonnen, maar ook op de keirin en de teamsprint. Het avontuur zal uitdraaien op een fikse teleurstelling. De gedoodverfde gouden medaillekandidaat schiet tijdens zijn jacht op Olympisch goud louter bokken. In het keirin-toernooi komt hij in de tweede ronde van de finale ten val. Weg kans op een plak. Op de sprint wordt Bos teleurstellend zevende en enkele dagen eerder is tijdens de teamvariant van dat onderdeel een medaille ook al snel buiten bereik geraakt. De peperdure Kimera ten spijt.
Helemaal voor niets is de futuristische fiets echter niet gemaakt. Ondanks dat het rijwiel volledig op het lijf van Bos is ontworpen, rijden andere renners uit de nationale baanselectie er ook mee. Vanzelfsprekend nadat er enige aanpassingen zijn gedaan om het hoogstandje op maat te maken. Zo levert het technologische innovatie Nederland toch nog een gouden plak op als Marianne Vos de puntenkoers voor vrouwen wint op een Kimera. Met dank aan Theo Bos.