Foto Sirotti
Hoe de vandaag (26 augustus) jarige Chris Boardman in 1995 niet het eerste geel pakte
Dat het hoogstwaarschijnlijk een Engelsman zou zijn, dat had ze onthouden. Ene Chris. Z’n achternaam had haar geheugen niet opgeslagen toen een van de leden van de Tourorganisatie de rondemissen kwam vertellen wie de grootste kanshebber was om de proloog van de ronde van 1995 te winnen. Ach, wat maakt het haar ook uit?! Met wielrennen heeft ze eigenlijk helemaal niets. Onbedoeld glijden haar gedachten af naar haar ex. Wat zou die denken als hij, thuis vanaf de bank voor de televisie, zijn voormalige geliefde zo meteen haar rood gestifte lippen op de bezwete en daardoor zilt smakende wangen van de nieuwe gele truidrager zou zien drukken?
Een klein jaar eerder had ze haar Franse vriend de bons gegeven. Een van de pijnpunten, waar ze zich groen en geel aan had geërgerd, was het feit dat hij het volgen van de Tour immer belangrijker leek te vinden dan op een mooie zomerdag in juli iets leuks te gaan doen met haar. Het was voor Alwien het signaal geweest de relatie af te kappen. En nu, nog geen jaar later, staat de Nederlandse plotseling drie weken lang dagelijks op het Tourpodium om, samen met drie andere bevallige dames, de klassementsleider in een verse gele trui te steken, hem een zoen op de wang te drukken en zo’n pluizige sponsormascotte, het bekende leeuwtje van Crédit Lyonnais, te overhandigen. De eerste aan wie ze die aan het einde van de eerste Tourdag zal mogen uitreiken, zal dus vermoedelijk ene Chris uit Groot-Brittannië zijn.
Een jaar eerder had Chris Boardman in de Tour aangetoond in een proloog nagenoeg onklopbaar te zijn. De regerend Olympisch kampioen op de vier kilometer individuele achtervolging op de baan in 1992 had enkele maanden na het winnen van zijn gouden plak in Barcelona de overstap naar het wegwielrennen gemaakt. In dienst van het Franse GAN had Boardman vooral uitgepakt in korte races tegen de klok.
Prologen zijn de absolute specialiteit van de Brit, met als bijkomend voordeel dat er dan, naast het dagsucces, meteen een leiderstrui ligt te wachten op de snelste renner. Het had Boardman in rap tempo een fraaie garderobe aan tricots opgeleverd, met als hoogtepunt het geel in de Tour van 1994.
Als debutant had hij alle klassementsrenners weten te af te troeven tijdens het 7,2 kilometer lange lusje door Lille en de leiderstrui gegrepen, om het kleinood vervolgens nog twee dagen vast te houden. Aangezien het in de jaren ’90 een goede gewoonte van de Tourdirectie is om de ronde met een proloog te laten beginnen, lijkt de kans dat Boardman een jaar later opnieuw het geel zal dragen in de eerste week op voorhand groter dan dat dat niet het geval zal zijn.
Aan zijn vorm ligt het niet. In aanloop naar de Franse ronde van 1995 heeft de Brit zijn turbodijen al doen gelden in de proloog van de Dauphiné Libéré en in tijdritten in de GP du Midi Libre, de Tour de l’Oise en de Vierdaagse van Duinkerke. Logisch dus dat de wedstrijdcommissarissen zijn naam noemen als Alwien en haar collega’s worden gebriefd over de podiumceremonie, die zich, enkele minuten nadat Miguel Induráin als laatste van de 198 Tourdeelnemers zijn proloog heeft voltooid, zal aandienen.
Het huldigen van de gele truidrager is voor de Nederlandse een leuke bijverdienste in de zomer. Een jaar eerder is ze naar Parijs verhuisd om er een toneelopleiding te volgen en ondertussen klust de aantrekkelijke blondine bij als model. Via die weg had ze auditie mogen doen, toen Toursponsor Crédit Lyonnais haar jaarlijkse zoektocht naar nieuwe rondemissen was begonnen. Namens de Franse bank mag ze niet alleen de gele truidragers huldigen, maar werkt ze tijdens de etappes als hostess en leidt ze genodigden rond in de Tourcoulissen. Ook van hen heeft Alwien tijdens de proloog vernomen dat het zeer waarschijnlijk is dat ze enkele uren later aan de zijde van Chris op het podium zal staan om, vermoedelijk een tikkeltje nerveus en onwennig, het is immers voor het eerst, hem een gele leiderstrui aan te trekken.
Het zal er niet van komen. Was de 7,3 kilometer lange proloog in het Bretonse Saint-Brieuc nog zonnig van start gegaan, de weergoden zullen uiteindelijk hun stempel drukken op het verdere verloop van de Tourouverture en daarmee op de uitslag. Terwijl Jacky Durand, die vroeg is gestart, de voorlopig snelste tijd op de klok heeft gezet, begint het boven de West-Franse startplaats steeds heviger te regenen. Het hemelwater maakt het wegdek spekglad en dwingt menig kanshebber tot voorzichtigheid. Stuk voor stuk bijten de favorieten zich stuk op de tijd van Durand. Omdat de proloog voor het eerst in de namiddag en vooravond wordt verreden, lijkt het door het inktzwarte wolkendek bijna nacht en is het zicht dat de renners hebben verre van optimaal.
Die factoren, gecombineerd met een inschattingsfout, maken al na slechts drie kilometer een einde aan de Tour van Boardman. De Brit, die met torenhoge ambities naar Frankrijk is gekomen – behalve op proloogwinst zinspeelt de renner in aanloop naar de ronde op het rijden van een goed klassement – schat een ogenschijnlijk niet eens heel lastige flauwe bocht naar links totaal verkeerd in. Zijn achterwiel slipt op het gladde asfalt onder hem vandaan en sleurt Boardman mee de dranghekken in. In een reflex en vol van adrenaline klimt de gehavende renner nog terug op zijn fiets, maar na een tiental meter realiseert hij zich niet verder te kunnen. In het ziekenhuis worden later die avond een dubbele enkelbreuk en een gebroken pols geconstateerd.
De kus van Alwien belandt, nog geen half uur na de valpartij, niet op de wang van de Brit, maar op die van Jacky Durand. Zijn onder droge omstandigheden verreden toptijd wordt door niemand verbeterd. Pas twee jaar later neemt Chris Boardman revanche door wederom de Tourproloog te winnen. Alwien Tulner staat dan niet meer op het podium om de klassementsleider te huldigen. Zij laat het bij een editie als rondemiss en hostess, maar zal als actrice in televisieseries als Rozengeur & Wodka Lime, Baantjer en Deadline nog veelvuldig in de Nederlandse huiskamers te zien zijn.