Foto Eric Houdas
De verrassende zege van de vandaag (14 oktober) jarige Frédéric Guesdon
Marc Madiot kan een glimlach niet onderdrukken als een goed ingelezen Franse journalist hem voorhoudt dat er weer zes jaren zijn verstreken. De meervoudig winnaar van Parijs-Roubaix begrijpt, aan de vooravond van de 95ste editie van de ‘Hel van het Noorden’ precies waar de verslaggever op doelt. Tussen de drie keren dat Madiot als eerste het Vélodrome André Pétrieux opdraaide zat telkens precies zes jaar. Eerst won de oudere broer van Yvon in 1979 de junioreneditie om vervolgens in zowel 1985 als 1991 zich in de koers voor profs de beste te tonen. En nu is het 1997. Vandaar dat de nieuwsgierige journalist wil weten of er wederom een succesvolle afloop kan worden verwacht. De voorzichtige grijns om de mond van Madiot verraadt zowel dat hij de vraag begrijpt als dat hij een ontkennend antwoord zal moeten geven.
Zelf winnen zit er sowieso niet in. Drie jaar eerder heeft Madiot zijn fiets aan de wilgen gehangen om het smalle zadel te verruilen voor de vele malen comfortabeler zittende stoel van een ploegleiderswagen. Met de hulp van Yvon en een aantal anderen en met de financiële steun van kansspelbedrijf La Française des Jeux had hij in korte tijd een volwaardige Franse profploeg uit de grond weten te stampen. Ondanks dat Madiot zich meteen had doen gelden op de transfermarkt en in de vorm van Davide Rebellin, Mauro Gianetti en Max Sciandri enkele aansprekende namen aan zich had weten te binden, liggen de ambities voor Parijs-Roubaix niet hoog.
De twee eerstgenoemde renners zullen zich vooral in de Ardennenklassiekers moeten zien te onderscheiden en slaan Parijs-Roubaix over. Sciandri is wel van de partij. De Britse Italiaan kwam al eens als twaalfde aan op het befaamde velodroom. Om die prestatie te overtreffen wordt hij bijgestaan door een klein legertje Franse knechten, van wie een in 1996 als veertiende is gefinisht. Die weet dus ook wel raad met de eindeloos lijkende stroken vol bonkige kasseien, die op slechte momenten haast onbegaanbaar lijken. Ondanks die fraaie klassering een jaar eerder koestert Madiot geen hooggespannen verwachtingen van Frédéric Guesdon. Als die Sciandri tot diep in de finale kan bijstaan is dat al heel mooi, verklaart de ploegleider aan de gretig notulerende journalist. Het tweetal heeft dan nog geen idee dat Madiot, wederom na zes jaar, de volgende dag opnieuw spekkoper zal zijn.
Tot verbazing van de voormalig winnaar van de ‘helleklassieker’ is het La Française des Jeux-shirt van de renner die zich, bij het oprijden van Carrefour de l’Arbre, in de voorste gelederen bevindt niet dat van Sciandri, maar van Guesdon. De Breton, net als Louison Bobet afkomstig uit het West-Franse Saint-Méen-le-Grand, heeft vijf weken eerder in de Classic Haribo zijn eerste profzege geboekt, maar dat de derdejaarsprof in staat zou zijn de sterksten in koers tot diep in de finale te volgen, had niemand verwacht.
Terwijl Guesdons voornaamgenoot Frédéric Moncassin op de lastige kasseistrook de forcing voert, kunnen alleen Andrei Tchmil en Johan Museeuw volgen. Het tweetal is huizenhoog favoriet, al heeft laatstgenoemde de gehele dag een pechvogel op zijn schouder zitten. Museeuw is al vier maal gedwongen van de fiets gegaan na een lekke band en ook op de Carrefour de l’Arbre is het raak. Terwijl de regerend wereldkampioen op een nieuw achterwiel wacht, verdwijnen zijn metgezellen in rap tempo uit het zicht. Als het tweetal de laatste steentjes van de dag achter zich laat, bedraagt hun voorsprong op zes achtervolgers achttien seconden. Het zal niet genoeg blijken.
Tchmil en Moncassin doen weliswaar om beurten een aflossing, maar in het zicht van het Vélodrome André Pétrieux smelt hun marginale marge als sneeuw voor de zon. Precies bij het opdraaien van de befaamde wielerbaan haken Museeuw, Marc Wauters, Jo Planckaert, Rolf Sørensen, Davide Casarotto en de verrassende Guesdon aan bij het tweetal, dat kilometerslang op een sprint à deux rekende, maar te elfder ure de bedachte tactiek overboord kan gooien en zal moeten improviseren. Laatstgenoemde is niet alleen de grote onbekende in de kopgroep, maar heeft de gehele achtervolging lang in het laatste wiel gezeten en geen trap extra gedaan. ‘Ik had wel eens van hem gehoord, maar had geen gezicht bij die naam’, zullen enkele renners na afloop zeggen over de outsider van La Française des Jeux.
Guesdon maakt op het velodroom volop gebruik van zijn underdogpositie. Lange tijd blijft hij op de laatste plaats van het nu acht renners tellende groepje zitten, om de anderen de kolen uit het vuur te laten halen. Terwijl Moncassin, op papier misschien wel de snelste sprinter, al voor het luiden van de bel in voorste positie zit en zenuwachtig over zijn rechterschouder kijkt wanneer Museeuw en Tchmil hun eindschot lanceren, wacht Guesdon geduldig af. Met nog een halve ronde te gaan plaatst de Fransman zijn versnelling. Als een TGV dendert hij op een groot verzet de gehele kopgroep voorbij.
Tchmil houdt een aardig tempo aan – de dan voor Oekraïne uitkomende renner heeft met Wauters en Planckaert twee Lotto-ploeggenoten bij zich, maar het trio weet het numerieke voordeel niet uit te buiten en lijkt het principe ‘ieder voor zich’ te hanteren – maar door de snelheid waarmee Guesdon rechts langszij komt lijkt de gedoodverfde favoriet bijna stil te staan. Niemand kan of wil op het achterwiel van de gehaaide Fransman duiken. Die hijst zich in de laatste hectometer nog eens uit het zadel om ook het laatste beetje kracht uit zijn vermoeide en dankzij de kasseien door elkaar geschudde lichaam te persen. Guesdon heeft zelfs genoeg tijd om nog eens een ruime blik over zijn linkerschouder te werpen om zich ervan te vergewissen dat hij echt de winnaar is. Met beide handen in de lucht snelt hij de finishlijn over.
Planckaert, Museeuw en Tchmil verkijken zich lelijk op de uitval van de Breton en moeten genoegen nemen met een ereplaats. Zodra Madiot via de koersradio hoort hoe de 95ste Parijs-Roubaix is afgelopen, klinkt er een oerkreet in zijn ploegleidersauto. Er zijn opnieuw zes jaar verstreken sinds zijn laatste zege, maar dankzij Frédéric Guesdon is hij net als in 1979, 1985 en 1991 ook in 1997 weer winnaar.