De vandaag (18 oktober) jarige Floortje Mackaij en haar zege in winderig Wevelgem
Lips tegen het soepie. Het zinnetje, dat klinkt of het zomaar de titel van een kinderboekenweekgeschenk zou kunnen zijn, is een meer dan toepasselijke beschrijving van de meest merkwaardige editie van Gent-Wevelgem ooit. Lips is de Griekse god van de zuidwestenwind, immer afgebeeld op onheilspellende wijze, met stukken wrakhout van een schip in zijn handen. Het maakt dat het opperwezen zeer gevreesd is onder zeelieden die, met het oog op een behouden vaart, voor vertrek ten overvloede hun eerbied en respect betuigen ten aanzien van de god. Op 29 maart 2015 maakt het peloton, op de op voorhand al vaak winderige Vlaamse wegen, bepaald niet zachtzinnig kennis met de grillen van Lips.
Volgens de kalender mag het dan weliswaar al een week officieel voorjaar zijn, het gezegde ‘maart roert zijn staart’ is een understatement. De weergoden trakteren het noordwesten van Europa op de laatste zondag van maart niet alleen op regen en hagel, maar vooral op windstoten, die soms snelheden bereiken van bijna honderd kilometer per uur. Het levert een even memorabele als gevaarlijke editie van Gent-Wevelgem op, die ontsierd wordt door talloze valpartijen en die voor het peloton aanvoelt alsof er in een woeste zee urenlang stroomopwaarts moet worden gezwommen. De wind blaast renners letterlijk van hun fiets, pardoes de berm of zelfs een sloot in.
Het beeld van die dag dat het meest beklijft is niet dat van Luca Paolini, die goed bestand blijkt tegen de extreme omstandigheden en de voorjaarsklassieker bij de mannen op zijn naam schrijft, maar van Gert Steegmans die uit een gracht naast de weg omhoog klautert. Zelfs een boom van een kerel, de Belg meet een lengte van 1 meter 90 en is een slordige tachtig kilo zwaar, verandert in een kansloos schepsel zodra Lips nog maar eens zijn grillen de vrije loop laat. Kort voordat de eersten van een sterk uitgedund mannenpeloton – niet meer dan 39 renners rijden uit – de finish bereikt, beleeft de vrouwenkoers haar apotheose. Een even verrassende als jonge Nederlandse blijkt in de pas vierde editie van de wedstrijd het beste opgewassen tegen de nimmer aflatende zuidwestenwind. Floortje Mackaij boekt in Wevelgem op slechts 19-jarige leeftijd haar, nog altijd, grootste zege.
Ondanks dat de wedstrijdleiding geen seconde twijfelt over een eventuele afgelasting vanwege de barre weersomstandigheden – na afloop zal de organisatie zeggen deels overvallen te zijn geweest door de harde wind onderweg, omdat het bij de start een stuk minder hevig waaide – liggen al binnen enkele kilometers nadat het startschot heeft geklonken meerdere rensters naast hun fiets. Net als Steegmans in de mannenkoers, klauteren er zelfs een paar uit een greppel naast de weg. Ook Mackaij maakt ongewild kennis met het Vlaamse asfalt. Net als twee ploeggenotes van Team Liv-Plantur wordt de voormalig Nederlands kampioene tijdrijden bij de juniores van haar fiets geblazen.
De valpartij loopt met een sisser af en ze kan niet alleen snel de aansluiting met het peloton hervinden, als na vijftig van de in totaal te rijden 119 kilometer een kopgroep vorm krijgt, zit Mackaij erbij. Op de tweede beklimming van de door velen gevreesde Kemmelberg ontploft de koers. Aanvankelijk moet de latere winnares passen, maar ze krijgt een reddingsboei toegeworpen in de vorm van ploeggenote Amy Pieters. Die kan de voorsten wel volgen, maar wordt na nog maar weer eens een valpartij teruggeworpen en tot achtervolgen gedwongen. Onderweg raapt ze Mackaij op, net als de eveneens geloste Jolien d’Hoore en Natalie van Gogh. Het kwartet slaagt erin het vijftal dat voorop rijdt, bij te halen, zodat negen rensters gezamenlijk aan de finale beginnen.
Terwijl de contouren van Wevelgem zich aan de horizon openbaren, neemt de hoeveelheid demarrages vooraan omgekeerd evenredig toe met het aantal kilometer dat de koploopsters nog dienen te rijden. De uitvalspoging van Mackaij, op drie kilometer van de aankomst, blijkt de beslissende. De jonge renster ontdekt dat ploeggenote Pieters niet meer helemaal fris zit, zet eens aan en tot haar stomme verbazing ziet ze, zodra ze achterom kijkt, dat de rest van de kopgroep een paar meter moet prijsgeven.
Ondanks dat Janneke Ensing en Chloe Hosking nog wat tegenstribbelen en verwoede pogingen doen Mackaij terug te halen, slagen ze daar niet in. De dochter van oud-profrenner Ron, die halverwege de jaren ’80 uitkwam voor de Belgische Skala-ploeg van Roger Swerts, laat zich de kaas niet van het brood eten. Met beide armen gestrekt omhoog – toch gewaagd, gezien de vele harde windstoten – komt ze over de finish en boekt haar eerste en nog altijd enige klassieke zege. De nog maar 19-jarige Floortje Mackaij geeft Lips, de eeuwenoude Griekse god van de zuidwestenwind, het nakijken.