Jaja, dat moet natuurlijk: “Ik vind Alberto Contador een natte tosti” zijn, maar je begint een stukje niet met ik. En bovendien levert zo’n statement meer gemor op. En gemor is goed.
Alberto Contador is verdrietig
Contador gaat de Tour winnen, als hij meedoet. Daar helpt geen lieve Luxemburger aan. En misschien pakt-ie de Vuelta ook nog wel mee. De heilige drie-eenheid. Het is hem gegund. Hij is ongetwijfeld de beste renner die we nu hebben. Aan zeven grote rondes meedoen en er zes winnen is geen kattenpis. Hij danst de bergen op, hij snijdt als een mes door de tijdritboter, hij was overduidelijk ongenaakbaar in de Giro. Ik weet het. Het is ongeëvenaard. En toch. Ik kan er niets mee, die Pistolero. Er zijn eigenlijk maar twee soorten mooie wielrenners. De hardwerkende, afziende mannen met de mijnwerkers-gezichten (Der Jan) en de klootzakken en de kannibalen. De Armstrongs en de Merckxen van deze wereld.
Zeg nou eens eerlijk, er is toch niets aan, aan die hele Contador? Hij is saai, suf en alles behalve spraakmakend. Hij geeft links en rechts overwinningen weg. Uiteraard om hulptroepen in te schakelen voor de komende Tour, maar het blijft gewoon je zak knikkers weggeven omdat je vriendjes anders niet met je willen spelen. Armstrong gaf ooit één overwinning weg. Eén keer. Daarna was ie genezen. Ik kan het niet aanzien. Echte mannen gaan door rood als ze de vod zien. Niks vriendjes. Die Tour win je of alleen of omdat iedereen bang voor je is.
En áls Bertje dan eens een hufter is, een echte winnaar, als hij wegrijdt bij de kapotte ketting van Schleck, biedt hij dezelfde avond nog zijn excuses aan! Hij huilde bijna! “Nee, maar ik bedoelde het niet zo en gut wat een nare man ben ik toch”. Quatsch Bert! Fietsen moet je. Je bent een geweldige atleet, een elegante wielrenner, een geniale klimmer en diep in je hart ook gewoon een klootzak. Jij hebt ook narigheid overwonnen, je was ook bijna dood. Je hebt een geweldig verhaal. Dus gebruik dat krediet dat je hebt, ontwerp desnoods een polsbandje met Cero cero cero cero cero cero cero erop, maar doe iets. En win. Win meedogenloos. Win elke etappe, naai iedereen in het pak, wordt de Michael Schumacher van het peloton. Dan kan ik wat met je. Dan verandert mijn instemmende knikje als je over de streep fietst misschien in een gebalde vuist. En wie weet zelfs in een Pistolero-gebaar. Want ik wil het zo graag. Echt.
HUP BERT!
- Stipjes - 23/06/2015
- Lente - 28/02/2014
- Doping vrijgeven? Quatsch! - 31/07/2013
Ik zag Bertje laatst een escarabajo de estiércol doodfietsen, het is niet veel maar het is een begin
Hear hear
-“Zeg nou eens eerlijk, er is toch niets aan, aan die hele Contador? Hij is saai, suf en alles behalve spraakmakend.”-
Van mij mag hij blijven rijden zoals hij doet. Overwinningen, daar draait het om, grote rondes winnen. En dat doet hij. Voor spektakel zorgen andere wel. Niet iedereen hoeft en kan altijd op de voorgrond staan met uitspattingen en/of spectaculaire uitspraken ;)