Ik wil beginnen met excuses. Sorry. Het spijt me. Mijn welgemeende verontschuldigingen gaan uit naar al die tienduizenden onder u die zich de moeite hebben getroost ook dit jaar weer een Tourpoule in elkaar te puzzelen. Ik weet wat het vergt. Het valt heus niet mee. Uit 219 buitengewoon getalenteerde toppers een selectie maken van pak ‘m beet tien tot twintig renners. Dat doet pijn. Het is een sisyfusklus die steevast eindigt in een genocide. ‘Kill your darlings’, noemen ze dat. Voor mij is het de hel, die keuzes. Die twijfel.
Deze openbare boetedoening heeft een goede reden. Ik vrees namelijk dat mij de dubieuze eer is toegevallen al een jaartje of wat een knoert van een jinx met me mee te torsen. Bij de editie 2017 van de Ronde van Frankrijk zijn mijn eerdere, donker-eiken-gekleurde vermoedens meer dan bevestigd. Ik ben behekst. Daar. Het is eruit.
De voortekenen waren er al jaren. Steeds weer die onzichtbare doch omineuze deken van ongenoegen die me toedekte tijdens het voorwerk. Het doorbladeren van de Tourgids van Procycling gaat bij mij steevast, jaar-in-jaar-uit, gepaard met een unheimische, sluimerende pijn in de onderbuik. Het vooronderzoek bij bookmakers, wielersites en voorjaarsuitslagen is een kwelling.
Mijn trackrecord van voorspellingen is niet fraai. De verzameling dark horses, upcoming talenten, zogenaamde specialisten en exotische verrassingen zoals Roman Kreuzinger, László Bodrogi of Rein Taaramäe was altijd even gewaagd als teleurstellend. Na de editie 2017 kan ik de naam Sonny Colbrelli toevoegen. Na winst in La Fleche Brabançonne en mooie klasseringen in Romandië ging Sonny voor mij het verschil maken. Niet dus.
Zegt de naam Adriano Baffi u nog iets? Ik presteerde het ooit om deze Italiaanse sprinter op te nemen in mijn poule. Op vrijdagavond diende ik mijn lijstje in. U raadt al wie op zaterdag niet van start ging: Adriaantje Baffi. Dag mooie tourpoule.
Dit jaar deed ik het anders. Behalve Colbrelli ging ik een keertje op safe. Saai is immers goed. Voorspelbaarheid is King. Zie de uitslagen in het verleden.
Afijn. U weet hoe het geëindigd is. Dit jaar overtrof ik mezelf. Mijn uitvallers: Valverde, Porte, Pinot, Fuglsang, Cavendish, Kittel, Majka, Sagan, Démare, Gilbert. De uitslagen van Contador en Quintana kent u. Roglic gooide ik na zijn mislukte proloog in Düsseldorf eruit ten faveure van Buchmann. Die direct een dramatische Ronde reed. Roglic reeg de successen nadien aaneen, logischerwijs.
En Edvald Boasson Hagen liet ik dit jaar maar eens buiten beschouwing wegens hopeloos uit vorm. Als aantrekker voor Cavendish zou hij bovendien niks klaarmaken. De Noor heeft inmiddels meer punten bij elkaar gefietst dan ik mezelf troost kan indrinken.
Ik vrees dus dat dit jaar mijn vloek velen van u heeft getroffen, aangezien mijn poule vooral uit voor de hand liggende namen bestond. Nogmaals sorry daarvoor.
Mag ik u één ding vragen? Het staat u namelijk vrij om voorafgaand aan de editie 2018 mij een berichtje te sturen met de vraag wie ik geselecteerd heb. Dan weet u welke namen u kunt schrappen voor uw klassement. Ik ben namelijk die vent die voorafgaand aan de Tour 2006 Floyd Landis als gele trui noteerde. En Rasmussen in 2007 als topfavoriet opschreef. Met terugwerkende kracht wil ik ook daarvoor verschoning vragen.
- Een Schietgebed pour Le Tour - 19/07/2023
- Lekker gereden, pik! - 14/07/2022
- Die f*cking schansspringer - 09/09/2020