Jonas Vingegaard had zojuist zijn directe en enige concurrent, Tadej Pogaçar, 5 minuten en 29 seconden aangesmeerd. Een pandoering die deed terugdenken aan de overmacht en brille van Jan Ullrich in 1997. Die streak van Lance van ’99 tot en met 2005 (alleen in 2003 léék Der Jan een concurrent). De eerste vier van Hinault, vóór zijn knieproblemen. Fignon
Na twee jaar gebeurde het – en ik zucht er ‘eindelijk’ achteraan. De ongenaakbare Pogacar is gelukkig niet compleet onaantastbaar. Gesloopt door de teameffort van de Jumbo-Visma’s en de zwakte van zijn eigen Emirates-groep.
Na de etappes naar Arenberg (kasseien, hier kan Jumbo tijd pakken!) en daarna Super La Planche (eerste test omhoog,
Nee, heel gezellig is het er niet ten burele Blochstrasse 2 te Oberhofen – Thunersee, dezer dagen. Men wist natuurlijk al een tijdje dat het er aan zat te komen, maar toch waren de scheisses, merdes, fuck’s en för helvetes niet van de lucht toen Primoz Roglic op de Col de
Het gezaghebbende L’Equipe besliste onlangs dat het duel tussen Jacques Anquetil en Raymond Poulidor van 12 juli 1964 het meest epische fietsgevecht ooit in de Tour de France was . Nou mag L’Équipe dat natuurlijk claimen, als wettige erfgenaam van L’Auto, dé founding Journal du Tour. Ik ga dan ook niet tornen aan dit oordeel. Al wil ik
Professor Bert Blocken heeft een droom. Beter gesteld: hád een droom. Over 34 dagen is het eindelijk zover en mag hij de strik eraf halen. Naar eigen zeggen zong het idee al een jaartje of veertig rond in het Eindhovense. Niemand kreeg het echter voor elkaar. Geen enkele voorganger of collega had de ausdauer, toewijding en stamina die hij als
De stofwolken zijn neergedaald. De euforie over ‘onze’ drie jongens in de top 10 van de Ronde van Spanje is volkomen terecht. Ook terecht: Chris Froome als nummer 1 na drie slopende weken. Ik heb met regelmaat bijna verbijsterd gekeken naar de heftigheid van sommige etappes. Ik heb genoten van aanvallen, die uitbleven in de Tour. Ik zag een mooie