Over Herman Loos

Herman Loos (1981) is een klimmer gevangen in het te zware lichaam van een zwemmer. Hij woont in Tarbes, hoofdplaats van de Pyreneeën, en rijdt bijgevolg vaak bergop, traag genoeg om intussen elke meter van zijn cols te kennen.

Het hellend vlak van Vdb

Door |dinsdag 16 september 2014|

LE VERSANT FÉROCE DE LA JOIE van Olivier Haralambon“Tu connais Vdb?”

In het passeren van de etalage van een boekhandel in Tarbes viel mijn oog op een boekcover. Vdb die een oude Gitane in de lucht steekt. Zoiets mis je niet, al staat het boek wat weggestoken tussen honderd andere. “Le

De Muur van Molenstede

Door |woensdag 23 april 2014|

Gevraagd hoe vaak hij nu eigenlijk La Redoute opreed op training antwoordde de jonge Philippe Gilbert, die zowat aan de voet opgroeide: “Nauwelijks een paar keer per jaar. Veel te zwaar!” Misschien is dat wel het verschil tussen een profrenner en een cyclotoerist, dat die laatste denkt dat het altijd een beetje pijn moet doen terwijl de eerste weet dat

Grote Renners (over Niki Terpstra, Purito en de Schlecks)

Door |donderdag 17 april 2014|

pelotonEen goed renner moet twee prestaties op het actief hebben vooraleer hij een groot renner wordt. Beide zijn even moeilijk en voor de meeste renners, ook de goede, nauwelijks te verwezenlijken. Een groot renner heeft een Koers – geen koersje maar een stevige, uit de kluit gewassen wedstrijd – gewonnen in

Le Pont Gibus: van oude dingen die niet voorbij gaan

Door |zaterdag 12 april 2014|

Gilbert Duclos-Lassalle is een jongen uit de Sud Ouest. Vanuit Lembeye, het stadje in de wijnstreek van de Madiran waar hij geboren is, kan je alle hoge Pyreneeëntoppen zien. Als renner woont hij even verderop in Gan, het land van de Béarnais en witte Jurançon-wijnen die rijpen aan de voet van de Aubisque. Dat Gilbert Duclos-Lassalle een kasseienvreter zou worden,

Snotneus kaapt sprintersfestijn

Door |woensdag 9 april 2014|

schelde

De Scheldeprijs is een feestje voor de sprinters. Een wedstrijd voor vallers ook, met die vreemde laatste rechte lijn die eigenlijk een flauwe bocht is. Misschien is het beter te hopen op een vreemde vlerk die de sprint kan ontlopen, een puncher die er een tiental seconden voor gaat rijden en niet

De dag dat het wielrennen stierf – of toch een beetje doodging

Door |vrijdag 1 november 2013|

And I knew if I had my chance,
That I could make those people dance,
And maybe they’d be happy for a while.
Don Maclean – American Pie

Van de honderdeenenzeventig renners die op 10 juli 2000 in Dax naar het grauwe wolkendek kijken, zijn er drie die de leeftijd van vijfendertig niet zullen halen. Ook de drie renners die na een uitgeregende