We gingen fietsen met het hele gezin. Een heel eind, want papa had goesting. Dat zei hij wel een paar keer achter elkaar totdat mijn moeder zei dat we het nu wel wisten. We reden de straat uit in een peloton van 8 mensen, maar de truc was dat we daar
Ik had niet direct tijd om iets over de Spiuk 16RC wielerschoenen te schrijven. Achteraf gezien kwam dat prima uit. Neemt niet weg dat ik meteen onder de indruk was toen ik de schoenen uit de doos viste. Stijlvol zwart (de schoenen zijn ook in rood en groen verkrijgbaar) en vederlicht. Een geweldige schoen. En zo voelde het ook toen
Van huis uit ben ik een Calvinist. De koers is in de basis Katholiek. Tenminste dat wordt er graag bijgesleept wanneer men vanaf de zijlijn een poging waagt de gebruiken van de koers en het spel onder de tafel te doorgronden. Het is echter de vraag of
Er zijn van die dagen dat een koers eigenlijk niet meer te relativeren valt. Geen schouderophalend ach, het is maar een sport, maar ruim baan voor superlatieven om datgene wat mensen van vlees en bloed zojuist hebben gepresteerd op gepaste wijze te verhalen. Gewoon, omdat de koers vanwege de omstandigheden raakt aan de meest primaire menselijke reflex: overleven.
Gisteren was het
Foto: Marcel Koch
We gingen schapen tellen, mijn oom, mijn nicht van 15 jaar oud die van alles wilde, maar weinig mocht en ik, op de achterbank met mijn hoofd tussen de twee stoelen voorin. De zon verwarmde de auto, buiten was het een stuk minder aangenaam door de
Een veldrijder mag best een beetje lelijk zijn, maar Bart Wellens overdrijft. Vooral als hij op scherp staat. Dan kleurt zijn gelaat zo grauw als de Vlaamse winterluchten waaronder hij al jarenlang zijn stiel bedrijft. Een gezicht als een schilderij, getekend door de ontbering van meer dan een decennium koers; ploeterend door de zuigende Vlaamse drek, balancerend als een acrobaat