Over Joost-Jan Kool

Joost-Jan Kool (1977) uit Lexmond houdt van de koers. Zowel actief als passief. Passief, languit op de bank of springend voor diezelfde bank (afhankelijk van koersverloop) en actief door het rijden van criteriums. Dat laatste valt niet mee door gebrek aan voldoende tijd en vooral talent. Desondanks toch verzot op de foute muziek, de geur van massageolie en de sterke verhalen die de koers maken wat het is. Schrijven over wielrennen is overigens een prima alternatief. Grote droom is het winnen van ‘zijn’ Ronde van Lexmond. Is realistisch genoeg om te beseffen dat dromen vaak bedrog zijn.

Het probleem van Standdaarbuiten

Door |donderdag 1 mei 2014|

‘Probleem,’ zei de man terwijl hij mijn licentie bekeek. Hij ademde er zwaar bij door zijn neus. Er kwam een vrouw aangelopen met een dienblad vol koffie. Hij pakte een plastic bekertje en roerde er langdurig in. Ondertussen liep hij naar een man met een bril waarvan de poten in zijn vlezige hoofd werden gedrukt. Hij droeg hetzelfde jasje met daarop

De Arno Wallaard Memorial (of is het Merommial?)

Door |dinsdag 22 april 2014|

Een overheerlijk middagje koers, beschreven in twee delen.

I

De Merommial

De Arno Wallaard Memorial kwam door Lexmond en ik stond bij de benzinepomp aan de rand van het dorp. Eerst waren er agenten in felgele jassen die de kruispunten afzetten, daarna kwamen er auto’s en motoren en vervolgens was er een kopgroep van drie. Het was net alsof ze verrezen uit een

Alleen echte kampioenen verdienen een huldiging

Door |zaterdag 19 april 2014|

Vanaf de straat klonk muziek en het zware gebrom van een dieselmotor die in de laagste versnelling draaide. Snel renden mijn vriendje en ik naar de voorkant van ons huis om te zien wat er gebeurde. Er kwam een kleine vrachtwagen de straat ingereden. Een wagen van transportbedrijf Vonk & Co, een snelgroeiend bedrijf aan de rand van het dorp vlakbij

Het kasseiendrama

Door |donderdag 10 april 2014|

800px-Romagne-sous-Montfaucon_-_crosses‘Hier is echt verschrikkelijk geleden’, zei mijn vader, terwijl hij zonder specifiek doel over de vlakte wees. ‘Moet je voorstellen: dit hele land in puin, alles kapotgeschoten en verwoest’. Ik keek om me heen en buiten een enkele boom zag ik niets dat hier verwoest of kapotgeschoten zou kunnen worden. Mijn

Bal op het veld

Door |maandag 7 april 2014|

We speelden een partijtje voetbal op het rode gravelveld dat naast de kantine lag en waar het eerste elftal op trainde wanneer het gewone trainingsveld te nat was. Aan weerszijden van het veld stonden kleine metalen doeltjes waarvan er een door mij verdedigd werd. Keeper dus, niet omdat ik daar zo goed in was, maar omdat ik een belabberde voetballer

Koppendijk

Door |woensdag 2 april 2014|

Op de foto stond een wielrenner die aangetikt werd door een auto. Hij stak zijn arm uit, alsof hij de berm aftastte naar een zacht plekje om te landen. Langs de met kasseien geplaveide weg stonden mensen en een soort van politieagent in een lange oranje jas. Hij stond iets voorover gebogen en stak zijn hand uit, een beetje zoals