Potdomme! Altijd gedacht dat ik een klepper was. Sterker nog, toen ik een kwartier geleden, met mijn voeten al vastgeklikt en een hand aan het dranghek, wachtte op de start van de Ronde van Haarsteeg, ging ik ervan uit dat ik hier zomaar zou kunnen winnen. En waarom ook niet?
Mee te zingen op de wijs van Eenzame kerst van André Hazes
Ik zit hier heel alleen kerstfeest te vieren
De straf die ik verdiend heb zit ik uit
Ik spoot voor ons gezin, maar dat had toch geen zin
Want jij viert nu kerstfeest met een ander
Ooit was ik nog zo jong
Frits Schrauwen uit Stampersgat was nooit een pakker geweest. Nou ja, op die ene keer na toen hij in ruil voor een nieuw jaarcontract een middel had uitgeprobeerd. Soigneur Gunther Wolff had het op de kop getikt tijdens een vakantie in zijn heimat, het voormalige Oost-Duitsland. Volgens hem kon het geen kwaad, maar
Ik deed mijn ogen open en keek recht in het gezicht van een politieagent. Om me heen hoorde ik mensen roepen dat ik weer bijkwam. Ik lag op mijn buik in een plasje bloed. Een vervelende houding. Liever sliep ik op mijn rechterzij, benen hoog opgetrokken. Soms op mijn
Het was drukkend warm toen ik met een goede wielervriend afreisde naar de Betuwe. De ronde van Dodewaard stond op het programma en ondanks een flinke kater had ik er zin in. Onderweg aten we zwetend van onze krentenbollen en voerden we de gebruikelijke gesprekken over wielrennen. Mijn vriend
Toen ik mij in 2001 bekeerde tot de fiets, wilde ik dat markeren met een daad. Een activiteit die symbool zou staan voor het definitief achterlaten van mijn ongezonde levensstijl. Een bewijs dat het me ernst was, meer dan de zoveelste bevlieging. Het werd een trainingskamp, maar dan wel in volstrekte eenzaamheid en het liefst niet op een voor de