Over Joost-Jan Kool

Joost-Jan Kool (1977) uit Lexmond houdt van de koers. Zowel actief als passief. Passief, languit op de bank of springend voor diezelfde bank (afhankelijk van koersverloop) en actief door het rijden van criteriums. Dat laatste valt niet mee door gebrek aan voldoende tijd en vooral talent. Desondanks toch verzot op de foute muziek, de geur van massageolie en de sterke verhalen die de koers maken wat het is. Schrijven over wielrennen is overigens een prima alternatief. Grote droom is het winnen van ‘zijn’ Ronde van Lexmond. Is realistisch genoeg om te beseffen dat dromen vaak bedrog zijn.

Luik-Bastenaken-Luik ’80 als een smakelijke spekkoek

Door |donderdag 21 april 2016|

Renners maken de koers en de tijd doet daar steeds een schepje bovenop. De kracht van de herhaling. Verhalen als een spekkoek, opgebouwd met laagjes overdrijving. Net zolang totdat die ene koers van toen een reus met mythische proporties wordt

Een onovertroffen heldenepos dat ook nog maar eens bevestigt dat vroeger alles beter, intenser en extremer was. Dat de renners van

Er blafte een hond in Noord-Frankrijk

Door |maandag 11 april 2016|

De renners passeerden een dorp dat ergens tussen Compiègne en Roubaix,
van de bewoonde wereld afgesneden, slapend in een land van uitgestrekte akkers lag.
Een vlek in een weids land dat ruim een eeuw na de gruwel, waarmee zij haar bijnaam De hel van het noorden verwierf, nog altijd een aura van zwaarte met zich meedroeg.
Een lading die de koers van Parijs

Het zou gaan over Sagan

Door |dinsdag 5 april 2016|

We reden naar huis. Met de bus richting Lexmond vanuit Utrecht waar we op een groot scherm in de Ekko naar de Ronde van Vlaanderen hadden gekeken.
De wereld baadde in het eerste echte voorjaarslicht. Het bedekte de weilanden met een laagje dat deed denken aan de vergulde wagen van de koersdirecteur.
Vanwege het jubileum. Ronde nummer 100.
Het feest dat vlak voor

De nacht van Philippe Gaumont

Door |vrijdag 1 april 2016|

Wanneer je de braspartij van Philippe Gaumont, in de nacht vóór de Ronde van Vlaanderen 1999, buiten het perspectief van zijn levensverhaal plaatst, is het best wel een vermakelijk verhaal.
Renner brengt de nacht zuipend door in een bar en rijdt de volgende dag de stenen uit de straat. Alsof er helemaal niets is gebeurd.

Philippe Gaumont

Een renner alleen op de Poggio

Door |zaterdag 19 maart 2016|

milansanremo800

Een renner op een beslissend punt in zijn carrière.
Althans, daar gaat hij wel van uit.
Boven zijn hoofd cirkelen helikopters als reusachtige insecten.

Achter hem: een handvol motoren, auto’s, een aan stukken gescheurde kopgroep, weer een plukje wagens, een uitgedund peloton, nog meer auto’s en daar weer achter de bijna 300 kilometer asfalt die

Over de dag dat mijn liefde voor de fiets begon

Door |dinsdag 15 maart 2016|

Het is vandaag precies 26 jaar geleden dat het gebeurde:
Mijn allereerste rit op mijn eigen een racefiets.
Een verjaardagscadeau.
Althans: voor de helft.
De rest had ik bijeen gespaard met allerhande baantjes. De fiets was lichtbruin van kleur en had een felblauw stuurlint dat ongelooflijke lekker rook. Een paar weken voor de grote dag stond hij al klaar. Tegen de muur in de