De discussie is weer losgebarsten: moet de veiligheid van renners tijdens de koers worden gewaarborgd door de organisatie, of door de renners zelf? En als dat laatste het geval is, waarom lukt dat momenteel dan niet? Maarten Ducrot blijft herhalen dat renners geen respect meer hebben voor elkaar en dat er sinds het vertrek van The Boss bovendien geen echte
Vinokourov staat tegen een boom geleund. Zijn gespierde benen kunnen hem niet meer dragen. Ploegmaats stappen een voor een over de vangrail om hun kopman uit het dal te trekken, want een wielrenner hoort op een fiets te zitten, en niet tegen een boom te leunen. Een van Vino’s ploegmaats heeft zijn fiets alweer naar boven gebracht, die staat gereed.
Mekkeren over Thomas Voeckler, het lijkt de hobby van alle wielerjournalisten- en commentatoren. Altijd weer dezelfde argumenten: mediageil en niet geliefd in het peloton. Voecklers prestaties zijn bijzaak. Het is als een boek recenseren en dan de kledingstijl van de auteur afkraken. Als een concert bezoeken, ondertussen bijkletsen
De etappe van vandaag voerde door het Centraal Massief en was in meerdere opzichten vulkanisch: niet alleen het landschap, maar ook de koers ontwikkelde zich met veel gepruttel, gerommel en vuurwerk. De jonge Portugees Rui Costa leverde een indrukwekkende prestatie door als enige van de oorspronkelijke kopgroep over
De etappe van vandaag was er een voor echte mannen. De lucht was zwart en dreigend en de regen kwam af en toe met bakken uit de lucht vallen. Het was dan ook geen verrassing dat er twee Nederlanders in de kopgroep zaten: natte wegen ruiken naar thuis.
Lieuwe
‘Eeh, hallo. Hoi. Mijn naam is […] en eeh, nou ja… ik ben dus verslaafd. Denk ik.’
‘Welkom […]. Waaraan ben je verslaafd?’
‘Nou… aan wielrennen.’
‘Aan wielrennen?!’
‘Ja.’
‘Waarom denk je dat?’
‘Tja, ik ben er het hele jaar door mee