Vele edities van de Tour de France in de jaren ’80 zijn reeds luidkeels bezongen. De allereerste in die rij met een landgenoot als laureaat. Gevolgd door de hegemoniale jaren van Bernard Hinault. Zijn imperium ging wankelen door de dolksteken van de brutus van dienst Laurent Fignon. Met name in 1984 ontspon zich een heroïsch duel tussen de Franse kemphanen.
Aanstaande zaterdag strijkt mijn geliefde Giro neer in mijn geliefde Nijmegen. Con amore.
Alvorens de kroniek van de aangekondigde massasprint op de Oranjesingel te ondergaan, doet het peloton een graai in de heuvelzones waarmee de omgeving van Nijmegen rijk bezaaid is.
Op pakweg 50 kilometer wordt daarbij ook de Zevenheuvelenweg aangedaan, een verbindingsweg tussen Groesbeek en Berg en Dal.
Zeven heuvels, dat klinkt
De afgelopen dagen las ik het boek Bernard Hinault: de renner, zijn tegenstanders, zijn opvolgers, het levensverhaal van een jeugdidool. De schrijver, de Engelsman Fotheringham, kende ik al van zijn uitmuntende biografie over landgenoot Tommy Simpson. Dat boek waardeerde ik vanwege de atypische opzet. Er wordt niet zoals gebruikelijk de chronologie van een carrière besproken, maar het boek meandert thematisch
Vandaag wordt de E3-prijs Vlaanderen (voorheen Harelbeke) verreden. En dan gaat mijn wielerhart pas echt goed kloppen. Ooit heb ik beweerd dat wil je een vriendinnetje kennis over en passie voor het fenomeen ‘koers’ bijbrengen, stem dan met haar af op deze wedstrijd, nogal badinerend aangeduid als semiklassieker. Waarom? Omdat er vrijuit gekoerst wordt. Niks ‘afwachtprocedures’. Niks blokkerende angst voor
Stef Wijnants, moderator van de Vlaamse sport-tv, luidde gisteravond de alarmklok. In een nabeschouwing op Luik-Bastenaken-Luik met koerscommentator Wuyts: “Michel, ik vond het wederom een saaie koers”. Dat zegt zo’n man niet als een boutade. Wuyts kon het slechts beamen: “De angst regeert. De koers lijdt onder de nivellering naar boven”.
Een zaterdagochtend in Nijmegen. De zaak van Kersten Rijwielsport stroomt op dit vroege uur reeds vol met racerecreanten. Een groot aantal is getooid in een Italiaanse outfit. Geen toeval, want elk moment kan Maurizio Fondriest verschijnen.
In de periode van de overgang van de jaren ’80 naar de jaren ’90 was Fondriest