De laatste jaren ben ik groot fan van Gent-Wevelgem. Als we het hebben over dit jaar zou je kunnen zeggen dat elke koers een cadeautje is, waar corona zijn zegen over heeft gegeven. Maar ik had het dus al langer, misschien vanaf het moment dat de wedstrijd een meer prominente plek op een zondag heeft gekregen.
Tot die tijd keek ik
Vanochtend op het Radio1 Journaal. Gio Lippens stak de loftrompet over Arnaud Démare. “Wint drie van de zeven etappes, waarvan er eentje dan nog een tijdrit is.”
Mijn instant gedachte: ja, dank je de koekoek. Ze worden op hun wenken bediend in het etappeschema. Met ‘ze’ bedoel ik de massaprinters. Ik zeg nog niet dat de rode loper wordt uitgerold.
Sprinters winnen
Dit wordt geen vrolijk verhaal. In de parade van verhalen, beschouwingen, reportages, analyses die op deze blog voorbijkomen zal ik allicht detoneren. Geen vlaggetjes of polonaise. Ik ben klaar met de Tour.
En ik had echt hoge reële verwachtingen bij de start in Nice. Het coronareces zou wel eens voor verrassende wendingen kunnen zorgen. De voorbereiding overhoop, ander tijdvak in het
Edwin Winkels heeft met De weg naar Covadonga een prachtig boek geschreven. Een boek waaruit zijn liefde blijkt voor het land (Spanje) en zijn koerstraditie (de Vuelta). Het is díe combinatie die het zo bijzonder maakt. Niet vreemd als je bedenkt dat hij al ruim 30 jaar daar woonachtig is, en een reputatie heeft als sportverslaggever.
In
Maandag 17 juni vond de ‘Mont Ventoux Dénivelé Challenge’ plaats. Het betrof de eerste editie, dus zal het allicht bij velen aan de aandacht ontsnapt zijn. Dat gold misschien ook voor de coureurs, want de bezetting was niet ‘breed gestoffeerd’. Commentator Bobby Traksel op Eurosport sprak zelfs van een devaluatie als je van te voren uit 5 kanshebbers kunt kiezen
Nu de voorjaarsklassiekers erop zitten, kunnen we het vizier gaan richten op het rondewerk. We staan aan de vooravond van de eerste grote ronde dit jaar, de Giro. Later dit jaar volgen de Tour en de Vuelta als orgelpunten op de wielerkalender.
Van oudsher vormen de bergetappes de blikvanger van etappekoersen. Zowel voor de renners, omdat daar van oudsher de verschillen