Een beleefde jongen, goed
ter taal, niet vies van
zelfkritiek
en ambitieuzer dan
sommigen verdragen
kunnen,
na zijn tweede zege
in de Eneco Tour
maakte zijn Sophie
een verschrikt
gebaar:
ze moet nog wennen
aan het snot en zout
op de lippen
van een winnaar
Vroenhoven, een uurtje voor
de start van de vijfde etappe
van de Eneco Tour,
het zoontje van Gilbert
mag op z’n mountainbike
een rondje fietsen
met zijn vader,
zo is het altijd geweest,
coureurs staan het liefst
op het podium met hun
zoontjes
en die zonen koesteren
een leven lang het moment,
het beeld, de foto,
zestig jaar na de Genkse
Grote Prijs der
Rob Ruijgh wint in Halen
de 90ste Slag der Zilveren
Helmen,
geen semi-klassieker,
geen rit in een (piep-
kleine) ronde
maar wel een naam
met historie,
op 12 augustus 1914
troefde het Belgisch leger
hier een bataljon Duitse
ruiters af,
mijn bompa was erbij,
lancier onder het bevel
van Generaal de Wit,
in het bloedbad raakte de
loop van zijn mitrailleur
oververhit
Op de Halembaye, de heuvel
van mijn jeugd, aangereden
tijdens een trainingstocht,
het zit Lau niet mee dit jaar,
een forse bronchitis hier
een serieuze valpartij daar
en nu dan, vol van achter
gepakt door een man van 84
met een houten been,
gebroken wervel of niet
met die doelgroep valt
niet te spotten:
ook een gehandicapte
bejaarde
Foto: Team4talent.nl
Vanmorgen op tijd opgestaan
om hem rond zeven uur
de Maas in te zien springen
voor een fris rondje
van 3,8 km,
vervolgens zag ik hem
twee keer op de grote molen
richting Cauberg denderen
voor de 180 km op
zijn Canyon,
omdat ik er geen genoeg
van kreeg keek ik
op het O.L.Vrouweplein
tot drie maal toe
naar zijn steeds krommer
wordende
Mooi om hen te zien
strijden en lijden
op de flanken
van de Croix
de Fer,
nog mooier is het
om er zelf te
pedaleren
om er verzinkend
in dat landschap
van groen en
stenen
te zoeken
naar het hemels
evenwicht
tussen ziel
en benen