Zo’n steile Mont Chéry,
de meeste profs houden
er niet van
maar alle steile
befietsbare hellingen
hebben ze nog lang
niet gehad,
stuur hen maar
van Bolzano
naar San Genesio
Edelweiss
over de oude
Jenesier Weg,
6,9 km
aan gemiddeld 15,3
met pieken tot
33 procent,
stukken zo steil
dat het op je lach-
spieren werkt,
één keer heb ik me
er aan gewaagd,
het heeft mijn lijf
niet bepaald
behaagd
In de afdaling
van de Col d’Agnel
een stuurfout maken
en overkop gaan
met de roze trui
in de witte sneeuw,
steeds verder
rijden ze weg,
Chaves, Valverde
en Nibali,
geen ploegmaat
in de buurt,
niemand
die een paar trappen
wil helpen,
ach jongens
en de Risoul
moet nog
komen,
hoe bidden we
Steven zo hard
mogelijk
naar boven
is er echt
geen heilige
die zijn pijn
een beetje
wil verdoven
Later, als hij oud
en monter
zijn leven opnieuw
mag dromen
zal hij niet alleen
de Sella, de Pordoi
en de Giau
maar ook
de volle lippen
van dat giromeisje
voorbij
zien komen
Straks rijden ze
samen alleen
voorop,
niet persé
om rit of trui
te winnen
maar gewoon
omdat het hoofd
de benen
volgt,
alles wat meevalt
is meegenomen
zelden wordt er
lang getreurd,
begrepen
noch geloofd
herijken zij
de koers:
Limburgs
fietsen krijgt
alzo iets
stoers
Geen trui die een toerist
met altijd tegenwind
beter past
dan de maglia nera,
wie een leven lang
door iedereen
uit de wielen wordt
gereden
mag ze dragen
zonder een zweem
van ironie,
dus kocht mijn liefste
op doortocht in Ghisallo
het retro-shirt
uit mijn geboortejaar,
en het zou Edoardo
ongetwijfeld
verblijden:
Seizoen geslaagd, carrière
geslaagd, geschiedenis
gefietst,
na Ab, Steven en Adri
deed Woutje wat geen Jan,
Joop of Michael ooit
lukte,
ondanks of dank zij
de regen, hagel en sneeuw
tussen Luik en Bastenaken
ging hij met de allerbesten
mee op Roche-aux-Faucons,
St Nicolas en de Rue Naniot,
terwijl Valverde, Rodriguez,
Nibali en andere vedetten
hem moesten laten
gaan
sprintte dat menneke
uit Blitterswijck
op de Côte de Ans
tot