N
ieuwelingen, junioren,
amateurs of profs
welke koers hij ook wint
de winnaar krijgt steevast
een ruiker, een boeket,
een palm, een tuil,
een bos
met rozen, tulpen,
chrysanten, lelies
of gladiolen,
de één gooit ze
in het publiek
de ander geeft ze
aan lief, verloofde,
echtgenote, moeder
of minnares,
Harry D. reed
met de enige palm
die hij ooit won
meteen door
naar het kerkhof
waar zijn vader
twee
In de Bisschopsmolen
op de Stenenbrug
bakken ze spelt
voor Lotto
dankzij Lau,
of ze Lau volgen
naar Alpecin
is nog niet bekend,
het zou wel leuk
zijn voor die andere
Maastrichtenaar:
misschien gaat Tom
nóg harder fietsen
met broodgezonde
voedingswaar
Hoewel ze getrouwd was
met een vélomaker
vond mijn moeder koersen
een beetje ordinair
tot ze Jan Janssen
hoorde op de radio:
wat spreekt die Hollander
beschaafd en schoon!
toen Jan in 1964
wereldkampioen werd
in Sallanches
stuurde ze hem
een brief,
het antwoord van Jan,
een standaard kaart
heeft ze tot haar dood
ingelijst bewaard
Poëte
n die geregeld
en danseuse de taal
bedwingen
zijn gemiddeld
iets meer dan zestig
jaren oud,
zij waren kind
in een tijd
dat er nauwelijks
TV bestond,
hun dromen
werden gevoed
met beklijvende
foto’s en heroïsche
verhalen
over afzien
& glorie,
wat ze nu ook
zeggen, hoe ze nu
ook schrijven
ze zweten heimwee
uit elke porie
Blij dat ik nog even veel adem
als dromen heb peddel ik
de Galibier op,
sneller dan 7 km per uur
hoef ik op de steile stukken
niet te gaan,
ik ben hier
om trap voor trap
te genieten
van het uitzicht
en de historie,
alles is hier immens,
hoe hoger ik kom
hoe meer
mijn gepensioneerde lijf
met adrenaline & endorfine
wordt gepaaid,
ook de
Een echt
e koers heb ik
nooit gereden
maar ik fietste wel
(min of meer) toevallig
door Lourdes, Lisieux,
Ghisallo, Beauraing,
Banneux, Heppeneert
en Scherpenheuvel,
in elke plaats
stak ik onbeschroomd
een kaarsje aan
bij de Heilige
die er wordt
vereerd
want
hoe ongelovig ook
de (ex-)katholiek
zijn ziel
is gedrenkt
in mystiek