Frans heeft een passie.
Die passie is Eddy Merckx. Die passie is zo groot dat Frans Eddy wil zijn. Speciaal, ik weet het. Maar is dat niet zo met passie? Ja, toch?
Frans, uit Diksmuide, ver in de Vlaamse Westhoek – als je goed luistert, hoor je de zee -, was als jonge
Hoeveel geld zou Eric verdienen als hij nu in het profpeloton rondreed?
Ik denk: veel.
Maar toen hij écht prof was – in de jaren 1980 en 1990 – viel hij eigenlijk nooit zo verschrikkelijk hard op. In voetbaltermen was hij een soort SC Heerenveen, of FC Groningen. Naar Belgische normen: KV Mechelen, SK Lokeren. Allemaal ploegen die heel erg ‘oké’ zijn,
God, wat zagen we er allemaal lelijk uit in 1984.
We droegen lange, groene regenjassen, tot bovenaan dichtgeknoopt. Met erronder: donkergrijze broeken, en zwarte schoenen, met veters, net dezelfde als die van grootvader. En van vader en van oom. Wie een bril droeg, droeg een grote bril. We kochten ze in collecties zonder naam.
Geen idee hoe dat kon, zo lelijk: het
Ja! Het is zover!
We gaan weer veldrijden. Althans: de Svennen, Kevinnen, Tommen en Larsen van deze wereld gaan dit doen.
Wij gaan gewoon weer kijken.
Dus hier is ze: de enige echte terzake doende handleiding bij het nieuwe veldritseizoen. Als u deze tips keurig volgt, dan wordt het straks zomaar weer lente en
Opeens moest ik aan Hubert denken.
Zomaar. Ik was bij de bakker, nog één dame stond voor me aan te schuiven. Dan was het mijn beurt. Ik zou vijf koffiekoeken vragen, en een bruin brood (een kleintje, niet gesneden). Maar opeens was Hubert daar. Freud zou er waarschijnlijk wel een verklaring
“Nog even”, denkt Louis.
“Nog even wachten. En dan ga ik.” Hij voelt de benen niet. God allemachtig, wat is hij sterk. Maar toch, nog even wachten. Het is nog ver. Te ver, waarschijnlijk. Ja, het is te ver. Maar dan gaat hij – zomaar – op de trappers staan, en