Oké. Ik heb mijn favoriete Tourploeg klaar. Het heeft bloed, zweet en tranen (met dank aan André Hazes) gekost. Want de criteria om in mijn ploegje te geraken zijn niet min…
Dit zijn de criteria:
Wie ooit in de Tour van zich laat spreken, is klein begonnen. Ik kan het weten. Ik stond erbij en keek ernaar.
Dat viel me eerst op: hij reed niet in een Peugeot.
Het was een soort onbestemd merk. Iets Amerikaans, leek het me. Maar geen Peugeot, dat zeker niet. Hij reed hard,
Is dat nu echt waar?
Dit is het verhaal: wie rugnummer 51 draagt, wint de Tour.
Het is in de wandelgangen van de Ronde een mythisch nummer.
Zit er waarheid in? Of is het gewoon een broodje aap-verhaal?
Ja. Het is waar.
Neen. Het is niet waar.
1969: al dertig jaar wachtten de Belgen op een nieuwe
Soms komt de Tour naar België.
Dat is dit jaar het geval. De vijfde etappe gaat van start in de schaduw van de Lakenhalle, in Ieper. De renners rijden dan een mini-helletocht naar Arenberg. Altijd gevaarlijk, die kasseien. Dat weten de Spaanse klimmers. Dat weet Andy Schleck. Zou Sep Vanmarcke de rit
De Belgische wielerfans hadden het moeilijk in 1978.
Eddy Merckx had op 19 april van dat jaar zijn laatste wedstrijd gereden. Plots. Zomaar. De Omloop van het Waasland was het. Eigenlijk niet veel meer dan een kermiskoers in Kemzeke.
Eerlijk: het ging al een tijd niet goed meer met Eddy. In 1977 had hij zich – met hangen en wurgen, met zwoegen,
Ik hoor vaak dat de Giro lastiger is.
Het schijnt dat de Vuelta hoger is.
Het kan me niet schelen.
De Tour de France is de mooiste. Maar, hoe komt dat toch?
Ik zie dezelfde renners, dezelfde ploegen, nu en dan zelfs dezelfde bergen.
En toch: de Tour is zoveel mooier. Hoe komt dat toch?
Het is eenvoudig: de Tour, dat is vakantie.
