Jan van der Sman was Jan Janssens fan van het eerste uur. Hij bewaarde de herinneringen aan zijn buurjongen in twintig plakboeken vol krantenknipsels en foto’s. Vanaf de eerste wedstrijden van zijn buurjongen had hij alles ingeplakt. Hij had er teksten bijgeschreven en sommige foto’s had hij ingekleurd.
Jan Janssen op
Bij Omroep WNL houden ze net als wij ook van wielrennen. Daarom stond het Radio 1 programma WNL Nacht afgelopen dinsdag vier uur lang in het teken van de Tour de France. Namens Hetiskoers zaten Leo Aquina en Pieter van der Meer in de studio als ‘kenners’. Verder kwamen ook voorbij: Martijn Sargentini vanuit Frankrijk, Nynke de Jong, Wim Daniëls
Hij kon wel huilen. Niki Terpstra was echt teleurgesteld over de uitslag van de ploegentijdrit. Hij leek zichzelf ook even niet meer. En voor het eerst had ik het ook echt even met de anders zo brutale renner te doen.
Zijn ploeg, Omega Pharma-QuickStep, dacht een redelijke ploegentijdrit te hebben gereden. Het
Ik leerde fietsen in een park op fietsafstand van ons huis. Ik kan mij tenminste niet voorstellen dat we daar met de auto naartoe gingen. Het park was het klaslokaal voor mijn fietsleerschool. De paden vroegen om bereden te worden, ook al was het asfalt niet strak als opgeklopt cakedeeg in een vorm. De randen van het asfalt waren verbrokkeld
Was dat gisteren echt gebeurd? David Millar zit in een hotel in Gent met een cappuccino, zijn handen om de grote kop gevouwen. De tintelingen van gisteren komen terug. De beelden van de helse editie van Milaan-San Remo verschijnen ook weer op zijn inmiddels ontdooide netvlies. Op de achtergrond klinken dromerige klanken van Air.
We werden weer thuisgebracht met fiets en al. Dat hoorde bij de gastvrijheid van onze Portugese wielervrienden. Een papieren uitnodiging voor het wielerfeest van de voorlaatste etappe van de Volta ao Algarve was er niet. Maar niet meegaan zou onbeleefd zijn en je zou ook nog een dief van je eigen belevenissenportemonnee