Bijna altijd is tegen een berg opfietsen een strijd. Een strijd tegen je benen, tegen de wind, tegen de stijging van het asfalt of tegen de hitte (en dan vergeet ik vast nog een paar elementen). Hoe anders was het toen ik tijdens mijn fietsvakantie in Frankrijk met vrienden de Col du Glandon vanaf de noordkant aanviel. Tijdens andere lange
Voor mijn werk moest ik naar Vaison-la-Romaine in Zuid-Frankrijk. Wellicht kent u het, ik kende het niet. Toen ik richting het oude centrum liep en een stenen bruggetje overstak, keek ik plots tegen een paar wegwijzers aan. Op een ervan stond: ‘Mt Ventoux’ linksaf. Ik draaide mijn hoofd naar links en keek recht tegen de fameuze berg aan. Shit, dacht
Vandaag is het vijf jaar geleden dat de meest fascinerende Nederlandse renner ooit overleed. 12 februari 2011. Fedor den Hertog. Hij werd 64 jaar oud.
Ik heb hem nooit live zien koersen, daar ben ik te jong voor. Wel zag ik Den Hertog een jaar of zes geleden in Holland Sport waar hij een gesprek had met Wilfried de Jong. Hij
Al mijmerend staar ik uit het raam. De regen wordt met korte tussenpozen door de stormachtige wind tegen het dubbelglas geslagen. Het suizen van de wind trekt aan om vervolgens weer af te zwakken. De boom waar ik vanuit mijn woonkamer op uitkijk, zwaait als een twijgje heen en weer.
Aangeslagen lig ik op straat. Mijn linkerschoen zit nog vast in het pedaal. Het achterwiel draait langzaam rond en maakt een zacht tikkend geluid. Mijn ogen heb ik dicht. Als ik ze open, zie ik een strakblauwe lucht. Ik til mijn arm op en houd hem voor mijn gezicht. Een bebloede hand met een loshangend stuk huid ter grootte van
Veertien was ik en gek van wielrennen. Mijn grote held was Marco Pantani, de Italiaan met de flaporen, het kale hoofd en de bandana. Het was 1998. Ik liep met mijn vader door de straten van Parijs. Het WK voetbal in Frankrijk was afgelopen en gewonnen door het gastland. Op elk trottoir lagen t-shirts uitgespreid met de beeltenis van Zinedine