In alle vroegte peddel ik rustig de slaap uit mijn benen. De zon is al even op en schijnt weldadig, maar gelukkig is het nog niet zo benauwd als de afgelopen dagen. Al zorgt ook op dit tijdstip de zomer, die zich stevig heeft vastgebeten in ons anders zo koude kikkerlandje, ervoor dat ik sneller vocht verlies dan dat ik
Er wordt op de deur van zijn hotelkamer geklopt. ‘Ben je zo ver?’ De stem is bekend. Al duizend keer eerder klopte zijn verzorger op zijn kamer om aan te geven dat de ploegbus zo ging vertrekken richting de start van de koers. Hij schrikt op uit zijn gedachten. Op zijn knieën ligt zijn koersshirt gedrapeerd. In zijn handen het
Nadat ik voor de tweede keer mijn achternaam had gespeld, gaf de vriendelijke dame bij de VIP-desk mij een plastic tasje. Zij noemde het een ‘hospitality bag’, want ‘plastic tasje’ klinkt zo goedkoop natuurlijk. In het tasje zaten een paar brochures van de belangrijkste sponsoren, een balpen met vanzelfsprekend een sponsornaam erop, een usb-stick vermomd als auto en een kopietje
Om carnaval had hij nooit veel gegeven. De lol van verkleed door de straten hossen op de maat van infantiele hoempapamuziek ontging hem. Wat vreemd was, want ieder jaar stortte de rest van zijn familie zich vol overgave in het feestgedruis. Zijn zus had jarenlang bij de dansmariekes meegedaan. Zijn vader was een in het dorp beroemde ’tonprater’ en zijn
The bars are temples but the pearls aint free…
Een kroeg als een tempel. De bar het altaar. De spiegelwand, met daarvoor op een glazen schap de flessen sterke drank in alle kleuren van de regenboog, als tabernakel. Het kleine glas kaoliang als hostie en het in één teug wegslaan van het sterke goedje als het ontvangen van het
Hijgend staat hij stil. Eén voet nog in vast in het pedaal, de andere op de grond. Zijn longen lijken te branden en hij kan zijn harstlag voelen bonken in z’n hoofd. Bloedsmaak in de mond. Met zijn armen gekruist hangt hij over het stuur van zijn blauwe racefiets. De bomen hebben het meeste blad al verloren. Een natte pap