Vanmorgen publiceerde De Volkskrant een stuk van Bert Wagendorp. Daarin gaat hij uitgebreid in op de zaak-Armstrong. De kern van zijn betoog: list en manipulatie (en dus doping) hebben altijd bij de wielersport gehoord.
Wagendorp: ‘Geloofwaardigheid, volgens de definities van de zuivere sport, is in het wielrennen niet het hoogste goed. Ook de gemanipuleerde waarheid is in het cyclisme geloofwaardig, omdat manipulatie er al sinds de vroegste tijden tot de geaccepteerde strijdmiddelen behoort.
Alleen de fantasieloze moralist stelt als eis dat hij wil kunnen geloven dat in elke wedstrijd de beste renner wint: de immense ambtenarensaaiheid van dat verlangen ontgaat hem.’
Thijs Zonneveld reageert op Twitter. Zeg het maar, tot welk kamp behoort u?
-
Mooi stuk van @bertwagendorp, ben het alleen volstrekt niet eens met de strekking. -
Doping anno nu is niet te vergelijken met doping honderd jaar geleden. Doping is geen sport meer, het is business.
-
En het is te makkelijk om er van buiten naar te kijken en er theoretische verhandelingen over te houden.
-
In de praktijk is doping zwaar klote. Zowel voor de gebruikers als de niet-gebruikers.
-
Er is niets, maar dan ook niets romantisch of spiegelpaleizerig aan je eigen gezondheid kapotspuiten.
-
En ook niet aan koersen verliezen tegen door medische professionals geprepareerde robotrenners.
-
Doping is niet theoretisch – als ze allemaal nemen, dan is het ook eerlijk en dat soort onzin.
-
Sinds de intrede van epo kun je kampioenen maken. Dáár heeft doping al zijn onschuld.verloren.
-
