Wout van Aert lijkt er de man niet naar. Michael Boogerd moest per se met nieuwe witte sokken koersen, Victor Campenaerts rijdt nooit een tijdrit met baard en Jelle Vanendert flipt als het zout fout wordt doorgegeven in het rennershotel.

Bij de start van Gent-Wevelgem zoomt de camera nadrukkelijk op Van Aerts rugnummer in: 51. Er volgt een heel verhaal over Eddy Merckx die bij zijn debuut in 1969 meteen zes ritten won (én de eindzege) in de Tour de France met dat rugnummer. Hoe mooi zou het zijn als juist Van Aert vandaag zou winnen, ook nog omdat er dan voor de 50e keer een Belg deze koers wint.

Het decor van Ieper met al zijn graven en het spandoek voor Antoine Demoitié zorgen voor andere gedachten dan die aan de wedstrijd. Even. Maar dan zijn er opwindende waaiers en de vermaledijde plugstreets, het leven gaat altijd gewoon weer verder. Het is de koers van de stervende zwanen en alleen de sterke beren blijven over, zegt de commentator.

Op 180 kilometer scheurt het peloton en stuiven Van Aert en zijn Jumbo-Visma ploegmaat Van Hooydonck mee in de eerste waaier. Het is nog ver, de finish wordt nog verlegd omdat er brand was in de buurt, maar het duo heeft vertrouwen in de sprint.

De vrouw en de zoon staan al klaar achter de meet.

Op 17 kilometer trekt Van Hooydonck de groep van 9 uit elkaar en schudt Van Poppel en Bennett af.
België houdt de adem in voor een nieuw historisch moment.

Het wordt de 1e dagkoers op Belgisch grondgebied die Van Aert wint.

Een ander zou er bijgelovig van worden.

Dé Hogeweg
Laatste berichten van Dé Hogeweg (alles zien)