De vraag of ik een baanclinic van Theo Bos wil volgen, kent natuurlijk maar één antwoord. Zaterdag 22 april om half twee meld ik mij dan ook op de wielerbaan in Apeldoorn bij de balie van BEAT Cycling Club. BEAT Cycling Club is een nieuw initiatief in de wielersport en wil onder andere de afstand tussen prof en liefhebber verkleinen.
Ja, deze renner lijkt op een bekende oud-wielrenner. Dit is Matthijs van Bon (van 2 december 1974), de jongere broer van Léon van Bon. Ook Matthijs schopt het tot profrenner maar zijn betaalde carrière beperkt zich tot een jaartje, in 1999 bij Bankgiroloterij. Matthijs is vooral op de baan actief.
In 1997 doet
Ruim zes jaar geleden startte hij als bondscoach van het Nederlandse Baanwielrennen. René Wolff was ooit zelf een begenadigd baanwielrenner en haalde namens Duitsland vele successen. Nu begeleidt hij voor Nederland de renners die over de baan vliegen. Een aanstelling die zich uitbetaald heeft.
Na de generatie van Theo Bos en Teun Mulder moest
Hennie Kuiper. Monique Knol. Natuurlijk, de Nederlandse honderd kilometer-ploeg met onder anderen Joop Zoetemelk in 1968. Vier jaar eerder het kwartet met Gerben Karstens er bij, ook op die 100 kilometer ploegentijdrit. Een aantal vooroorlogse baanrenners niet te vergeten. En nu? Nu hij! Léon van Bon weet het zeker. Hij is de volgende Nederlander die Olympisch goud wint op een
Soms is een wielrenner zo goed dat hij niet kan verliezen. Hij is de topfavoriet, iemand die de concurrentie het hele jaar heeft weggereden. Tiemen Groen is in 1964 zo’n renner. De nog maar 18-jarige Fries maakt in korte tijd naam door zowel het NK
Het zat waarschijnlijk in pilletjes die we van de bondsarts hebben gekregen. Ik heb iemand anders z’n koffie gedronken. Baansprinters Wim Koopman en Jan Jansen (met één ‘s’, en dus niet de Tourwinnaar) gissen na het NK in 1967 hoe ze gepakt kunnen zijn op amfetamine waardoor ze