Deze goedhartige auteur zou jullie in principe niet van een Tourdraaiboek moeten voorzien vermits jullie allemaal braafjes thuisblijven om van dit commerciële en soms ook sportieve spektakel te genieten. En toch. Toch zijn er nog jaarlijks vermaledijde snoodaards die tijdens de Tour de France warmere oorden opzoeken
Om te beginnen een bekentenis van formaat: ook wij vinden de Giro de mooiste van de grote rondes. Dat we zo tot het kransje wielerpuristen mogen behoren, nemen we er met alle graagte bij. Feiten zijn immers feiten. Maar we zijn wel dan van het slag wielerpuristen dat
Iets wat op een berijdbare weg gelijkt, een honderdtal slecht geparkeerde wagens, zevenhonderd vluchtheuvels en drie molshopen, meer heb je niet nodig om een koers op poten te zetten. Zo moest er iemand omstreeks 1966 gedacht hebben ergens in het zuiden van Nederland. En zo
39×23 is een reeksje over de bekende Pyreneeëncols. Gewoon, om de winter door te komen. Van de hand van een Belgische zwemmer die ze sinds maart 2011 in zijn achtertuin heeft liggen, die Pyreneeën, en ze stuk voor stuk beklommen heeft, als fietsgids, in het gezelschap van betere en mindere renners, met terreinkennis als belangrijkste wapen.
We wuiven de lange wielerwinter
39×23 is een reeksje over de bekende Pyreneeëncols. Gewoon, om de winter door te komen. Van de hand van een Belgische zwemmer die ze sinds maart 2011 in zijn achtertuin heeft liggen, die Pyreneeën, en ze stuk voor stuk beklommen heeft, als fietsgids, in het gezelschap van betere en mindere renners, met terreinkennis als belangrijkste wapen.
Belangrijker dan het goed oprijden
39×23 is een reeksje over de bekende Pyreneeëncols. Gewoon, om de winter door te komen. Van de hand van een Belgische zwemmer die ze sinds maart 2011 in zijn achtertuin heeft liggen, die Pyreneeën, en ze stuk voor stuk beklommen heeft, als fietsgids, in het gezelschap van betere en mindere renners, met terreinkennis als belangrijkste wapen.