De laatste ronde

Door |woensdag 20 januari 2016|

Door de voordeur vlucht een renner
in zwart geel rood het café binnen –
de menigte splijt uiteen.

Door de achterdeur stormen jagers
in clubkleuren naar buiten –
de menigte sluit zich.

Nog een uur te gaan.

Weer worden de glazen gevuld,
zweven de bladen door de staminee,
grijpen handen in de nevellucht
en laven zich de habitués.

Op weg naar het werelduurrecord.

Vluchters gaan en jagers komen,
waden door een zich verdikkende
stroom

Recept

Door |dinsdag 8 december 2015|

Talent, ambitie, intelligentie,
discipline en geluk

zijn de ingrediënten
die nodig zijn
om (een groot) coureur
te worden,

de laatste vier
(en ik schrijf het
zonder enig ongemak)

waren in mijn geval
niet nodig

omdat het mij in hoge
mate aan het eerste
ontbrak

Bloemen

Door |maandag 30 november 2015|

Nfabianmetbloemenieuwelingen, junioren,
amateurs of profs

welke koers hij ook wint
de winnaar krijgt steevast

een ruiker, een boeket,
een palm, een tuil,
een bos

met rozen, tulpen,
chrysanten, lelies
of gladiolen,

de één gooit ze
in het publiek

de ander geeft ze
aan lief, verloofde,
echtgenote, moeder
of minnares,

Harry D. reed
met de enige palm
die hij ooit won

meteen door
naar het kerkhof

waar zijn vader
twee

Spelt

Door |maandag 23 november 2015|

spelt bmIn de Bisschopsmolen
op de Stenenbrug
bakken ze spelt

voor Lotto
dankzij Lau,

of ze Lau volgen
naar Alpecin
is nog niet bekend,

het zou wel leuk
zijn voor die andere
Maastrichtenaar:

misschien gaat Tom
nóg harder fietsen

met broodgezonde
voedingswaar

 

Jan Janssen en mijn moeder

Door |maandag 16 november 2015|

Hoewel ze getrouwd wasJan_Janssen
met een vélomaker
vond mijn moeder koersen
een beetje ordinair

tot ze Jan Janssen
hoorde op de radio:

wat spreekt die Hollander
beschaafd en schoon!

toen Jan in 1964
wereldkampioen werd
in Sallanches

stuurde ze hem
een brief,

het antwoord van Jan,
een standaard kaart

heeft ze tot haar dood
ingelijst bewaard

Wielerdichters

Door |maandag 9 november 2015|

Poëtegodsheiden die geregeld
en danseuse de taal
bedwingen

zijn gemiddeld
iets meer dan zestig
jaren oud,

zij waren kind
in een tijd

dat er nauwelijks
TV bestond,

hun dromen
werden gevoed

met beklijvende
foto’s en heroïsche
verhalen

over afzien
& glorie,

wat ze nu ook
zeggen, hoe ze nu
ook schrijven

ze zweten heimwee
uit elke porie