Als ik de naam Johan Museeuw hoor, moet ik altijd aan die ene week in 1996 denken. Niet aan dat wijzen naar de genezen knie na weer een Parijs-Roubaix-overwinning. Niet aan zijn machtige rijden in Vlaanderens mooiste en niet aan zijn epo-bekentenis. Nee, die
Sinds enkele jaren zendt de NOS bergetappes van start tot finish uit. Geweldig voor liefhebbers, een crime voor de verslaggevers, die met blikjes cola en kleffe broodjes brie naast zich en de kortste weg richting de verrijdbare plees in het hoofd de uren vol moeten praten.
En iedere dag
Nederlanders hebben het over het algemeen niet zo op Fransen. Zeker na het ongeluk van Johnny Hoogerland eerder deze week, zal de gastheer van de Tour de France niet als meest populaire natie in ons vaderland te boek staan. Een Nederlandse ritoverwinning op de nationale feestdag, Quatorze Juillet,
Kunnen beelden die je slechts uit de overlevering kent in je geheugen gegrift worden? Kennelijk.
Foto’s bijvoorbeeld.
Op de vroege ochtend van 1 juli 1903 staat een fotograaf in de berm bij café Au Reveil Matin. Hij heeft zijn toestel iets buiten het gedrang gezet. In een greppel wacht hij
Beek, 27 juni 2010. Het Wilhelmus klonk. Op het podium stonden drie jonge wielrenners: een van hen was de nieuwe Nederlands kampioen, de andere twee waren verliezers. Aan de rechterkant van de winnaar stond Pieter Weening driftig zijn
Zondag 27 juni 2010. Pieter Weening (Rabobank) en Niki Terpstra (Milram) rijden in de laatste kilometers van het Nederlands Kampioenschap met zijn tweeën aan kop. Weening is getergd, want de Fries heeft een week daarvoor te horen gekregen dat hij niet is opgenomen in de Tourploeg van Rabobank. Hij heeft het gevoel dat hij zijn medevluchter in een sprint-à-deux kan