De Tour de France in de vijftiger jaren. Half Nederland zit aan de radio gekluisterd om niets te missen van de radioreportages. Gloedvolle wedstrijdverslagen en pakkende interviews met onze helden in het verre Frankrijk.
Maar als Jan Cottaar onze bloedeigen Jaap Kersten voor de micro haalt, denkt zowat iedereen dat die jongen
Ik heb als kind van expats een paar jaar in het buitenland vertoefd. Terugkijkend is het een verrijking van mijn wereldbeeld. Als scholier leerde ik ook een andere les. De harde regels die kennelijk gelden voor een outcast in een kleine gemeenschap. De nare herinneringen aan de bekrompenheid, het erbuiten vallen, aan de heimelijke pesterijen of somstijds zelfs onverholen brandmerkerij
Ik vind het iets moois hebben. Lijstjes. Zo nam ik eerder vandaag met veel plezier de ranglijst door van wat volgens muziekjournalist Neil McCormick van de Telegraph de honderd beste pop- en rocksongs ooit zijn. Lekker arbitrair, want het gaat om smaak. Je hoeft het er ook niet mee eens
Ook onder de rook van Roubaix liggen dorpjes die met trots de status van ‘Village Fleuri’ onder hun plaatsnaambord vermelden. Chéreng is er zo eentje. De bewoners van het dorp hebben hun strak gemaaide gazons omzoomd met keurig gesnoeide hagen en overal staan aardewerken potten vol lichtblauwe vergeet-me-nietjes. Op
Fotofinish in Kuurne, 1961
(archief K-B-K)
Meteen nadat Fred de Bruyne was omgekeerd naar de finishlijn in Kuurne vertelde hij de journalisten zegezeker te zijn. Zijn kattensprong was volgens hem precies op tijd ingezet om op een halve meter voor het finishdoek langszij te komen. Daar hoefden wat
‘I actually didn’t expect to win today.’
De Vuelta van 2005 is slechts zeven kilometer onderweg, en Denis Menchov mag zijn Rabobankshirt al ruilen voor de gouden leiderstrui. Hij denkt niet aan de eindzege. Waar hij wel aan denkt? Een raadsel. ‘I’ll go day by day, no?’
Na een week sprinten