In 1994 was Italië nog veel meer buitenland dan nu. Voor geld moest je in de rij bij het postkantoor staan. Mijn ouders bestelden een caffė Americano in een bar in Firenze. De blik in de ogen van de Barista, verbaasd over zulk een barbaarse bestelling,
Je zou kunnen zeggen dat Mario Cipollini is als de Giro zelf. Vol emotie, kleurrijk, een beetje blabla. Maar stijlvol en met klasse. De misschien wel beste sprinter aller tijden is alweer enkele jaren gestopt, maar zijn record van 42 etappezeges in de Ronde van Italië staat
In mijn digitale strooptochten op zoek naar renners die vergeten zijn (of zij die voor de vergetelheid behoed moeten worden) stuit ik af en toe op mysterieuze renners. Vergeten zijn ze zeker, sterker nog, ze lijken in rook te zijn opgegaan.
Van Gianni Giacomini weten wel iets,
Mario Cipollini is jarenlang de flamboyante steracteur van het internationale wielrennen. Onvergetelijk moment: zijn optreden als Julius Caesar tijdens de Tour van ’99, compleet met omgeslagen witte lakens en gouden kroontje. Hij verschijnt aan de start in fantastische tijdritpakken, waarop eens zijn imposante musculatuur werd geprint.
Ik zag in Gironingen
Op Koninginnedag kun je mij tegenkomen met een grote grijns boven mijn oranje overall. Tuurlijk ben ik hartstikke blij voor Bea en de prinsjes en zo. Maar belangrijker is dit: de grote rondes hangen weer in de lucht. Bij het vooruitzicht van
Als Milaan-Sanremo in aantocht is, moet ik altijd denken aan een sticker op de bovenbuis van mijn oude merkloze en in afzichtelijk oranje gespoten racefiets. Een fiets die al jaren hangt te roesten in de schuur, vervangen door een fraaie celestekleurige Bianchi. De betreffende sticker was van de Partito Comunista Rifondazione. Dat heeft niets te maken met mijn politieke voorkeur,