Drie weken geleden schreef ik over Teun van Vliet, op dat moment de laatste Nederlandse winnaar van de Omloop Het Volk/Nieuwsblad. Enkele dagen later werd ik achterhaald door de nieuwe werkelijkheid en die heette Sebastian Langeveld. Vorig jaar sprak ik Hennie Kuiper, nog
Afgelopen week was het – parallel aan Tirreno-Adriatico – Settimana Italiana op hetiskoers.nl. Mocht u artikelen gemist hebben, hier vindt u de complete lijst:
Een Italiaanse ploeg rijdt op een Italiaanse fiets. En verder geen gelul. Pinarello, De Rosa, Colnago, dat kan me niet schelen. En geen Shimano of SRAM erop, maar Campagnolo!
Neem nou Liquigas. Liquigas rijdt op Cannondale. Met SRAM! Kijk, dat kan natuurlijk helemaal niet. Nu ben ik
In de schaduw van de huilende Virenque, de opgejaagde Blijlevens en het stakende peloton leverde ook de onbekende Italiaan Rodolfo Massi zijn bescheiden bijdrage aan het scandaleuze karakter van de Tour de France van 1998.
In een Tour die gedomineerd werd door doping, arrestaties (Bart Voskamp die
Nee, ik ga het niet over Riccò hebben. Hoe graag Google het ook wil; de vele berichten over het Italiaanse enfant terrible belemmeren mijn zoektocht naar andere Italianen in Nederlandse dienst. Ik staak de zoektocht, die ik alleen maar begonnen ben om uit te zoeken of
– Kom je morgen Milaan – San Remo kijken?
* Mwoah…
– Niet?
* Ik weet niet. Het is geen Parijs-Roubaix. Of Ronde van Vlaanderen.
– Nee het blijft koersen op zijn Italiaans.
* Licht windje mee.
– Lentezonnetje op de kop.
* Klassiekers gaan met hondenweer over strontwegen.
– Anders is het geen klassieker.
* Precies.
– Wordt morgen vast weer 300 plus kilometer Italiaanse ijdeltuiterij.
* 280 kilometer mooi