In het vroege voorjaar is het nog fris. We zien Tiesj Benoot op het podium, Jonas Vingegaard, Christophe Laporte, Wout van Aert, Dylan van Baarle. Op hun hoofd dragen ze een warme zwarte muts. Op de voorkant van die muts zit een rood label, met witte letters: HEMA. Het rood en het
Als Peter Winnen er niet was geweest, was ik nooit in de bergen gaan fietsen, in 1982, op mijn lichtblauwe stalen Koga Miyata. Die stelling durf ik wel aan. Peter Winnen werd in 1980 profrenner, bij IJsboerke, op “reddingsboei” (zijn woorden) Koga Miyata, en elf jaar later, hij reed toen voor Buckler,
Sigma BC 10.0, Sigma BC 14.0 en Sigma ROX Evo 11.1 Als kwantitatief geschoold onderzoeker ben ik opgevoed met het adagium ‘meten is weten’. Ook als fietser huldig ik dat motto. Hoe hard rijd ik nu? Hoe hoog fiets ik nu? Hoe ver ben ik al? En
Het landschap vormt het decor van wielerkoersen. Of wielrenners oog hebben voor dat landschap, zal per renner verschillen. Wat wel zeker is: ze hebben last van het landschap of maken er gebruik van. Ze hebben de klim en de afdaling verkend, ze weten waar ze moeten opletten, waar ze van voren moeten zitten, waar het zwaar wordt, waar ze even
‘Het peloton? Dat is ‘een bij elkaar geraapt zooitje renners dat verschillende belangen vertegenwoordigt en eigen ambities heeft en dat in de wedstrijd elkaars vriend of vijand is, wat ook nog eens elk moment kan veranderen.’
Aan het woord is Steven Kruijswijk in het boek Ik ben renner, een verzameling
Een weids landschap. Groen, bruin, grijs en nat. Vooral nat. De wegen zijn vies, de dorpen zijn stil. Verlaten boerderijen en oude woningen in verweerd baksteen met halfvergane kozijnen.
Door omstandigheden die hier buiten beschouwing kunnen blijven, ben ik in Noordoost-Groningen verzeild. We zijn met zijn tweeën, Emil en ik. De televisie bij