Als ik de bladeren zie vallen,
denk ik aan Lombardije,
aan een peloton dat zich langzaam
opwaarts richt in een langgerekt
gedicht, op weg naar de kapel
van Madonna del Ghisallo
waar klokken juichend beieren,
hoog uittorenend boven
het meer van Como.
En iedere keer verzucht ik dan :
was het wielrennen maar écht
een katholieke sport gebleven,
dan
Vanuit een voetbalstadion kondigde Karl Vannieuwkerke op Sporza de mannen aan die Milaan-Sanremo van commentaar zouden gaan voorzien: ‘We hebben twee heren samengebracht die gespecialiseerd zijn in het samen beleven van hoogtepunten, en dat zijn Michel Wuyts en José De Cauwer.’
De lust tot wielrennen kijken vergaat de ware koersfanaat niet gauw, maar deze aankondiging lag toch wel wat zwaar op
Zondag wordt Milaan-Sanremo verreden. Een koers die qua doodse saaiheid alleen maar met Milaan-Sanremo te vergelijken valt, omdat geen enkele koers haar op dat vlak overtreft. Aldus de overlevering.
De kans is niet onbestaande dat u Milaan-Sanremo met doodse saaiheid associeert. Maar dan vergist u zich. Milaan-Sanremo is de moeder van alle koersen. In geen enkele andere koers komt de
Het heeft even geduurd maar het duurt nu echt nog maar heeeel even en dan heeft de wielerwereld er een prachtige posterboy bij. Wij denken een paar weken. Het betreft hier een bijzonder mooie jongen, Prodent-smile, glimmende manen, zit goed op de fiets en draagt een ideale voornaam voor zulk schoon
…kunnen we dit weer zien. Strade Bianche!
Misschien is zijn verhaal wel één van de grootste onvoltooide romans van het fietsen. Romeo Venturelli onderscheidde zich als amateur met enkele uitzonderlijke resultaten in de Vredeskoers. Coppi zag zijn talent en liet hem aan zijn zijde koersen bij San Pellegrino. Helaas had de grote Fausto niet de tijd om hem