Omdat ik van plan ben Police Academy naar de kroon te steken als het gaat om sequels is hier het derde deel (nog maar vijf te gaan!) van ‘Dingen die ik leerde…’. Na het overweldigende succes van 38 Dingen die ik leerde van het eerste jaar op mijn racefiets en 14 Dingen die ik leerde van mijn deelname
Nieuwe zomer, nieuwe test. Oftewel een feestje op de fiets. De maand augustus kreeg ik een fraaie Italiaanse racefiets onder mijn kont geschoven. Bij een Italiaan denk je snel aan de groene Bianchi van Groenewegen of bijvoorbeeld de Pinarello van Poels. Ik kreeg een Titici mee. Dit Italiaanse merk heeft een rijke historie. Het bedrijf is gestart in 1961,
Deze prachtige tachtig bracht ons in het oosten van Nederland. Een deel van Nederland waarvan ik het beeld had dat het plat was, met heggetjes en rechte weggetjes. Maar niets is minder waar. Hans Hartemink nam ons samen met zijn neef Harold Brusse (een bekende van de vorige editie, prachtige tachtigen werken aanstekelijk) op sleeptouw door dit
Wat voorafging
Een reis begint zelden op de dag van vertrek. Meestal maanden eerder. Tickets boeken, nieuwe zwembroek kopen en nog zo tachtig dingen die ik nu vergeet (en dan meestal ook). Ik ken geen mensen die zomaar vertrekken, op stel en sprong, zonder voorbereiding en stress en crises. En als ze toch bestaan, hoef ik ze niet te kennen.
In dit
Zie je onderweg een felgekleurde kit voorbijkomen en je moet een gokje wagen, dan zou ik mijn geld zetten op het merk Alé. Dit Italiaanse merk heeft een zeer uitgebreide collectie. Sommige kits zijn schreeuwend fel en opvallend, andere wat minder in het oog springend maar er zit altijd wel iets van herkenbaar neon in. Met zomers weer test je
“’t Gaat nog niet simpel zijn”, glimlacht een oudere man. Een rijpe zestiger, schat ik eerst, maar wellicht is hij een frisse zeventiger, denk ik later. Hij rijdt op een bijzondere fiets: een in turquoise en geel gelakt koersframe van Chesini van twintig jaar oud, met een kort, recht stuurtje en het zadel van een stadsfiets. Hij zit bijna rechtop.