Elk jaar wanneer het blad aan de bomen verguld is, het wielrennen op de weg stuiptrekkend verdwijnt naar vergelegen oorden en de ridders van de drek hun campers richting de bagger sturen om hun kunsten aan het volk te gaan vertonen, denk ik aan Ben Berden.
Gek genoeg werd ik fan van
Bron: Flickr (Creative Commons)
Ruddervoorde, Diegem, Baal, Loenhout, Hamme-Zogge… Behalve de meest ontiegelijk kleine boerengaten waar oude bomma’s van achter de gordijnen de weinige bewegingen op straat zonder verslapping van hun concentratie gadeslaan, hebben ze nog één ding gemeen. In de herfst en in de winter komen ze allemaal
Een goeie darter, daarna wielrenner en tegenwoordig student. Begin deze week moest ik aan Brian Megens denken. En dat kwam door de Olympische biathlon. Met wat anderen vroeg ik mij op Twitter af waarom er eigenlijk geen lage landen-variant van deze wintersport bestaat. Met wielrennen en
Roze pruiken. fluorescerend groene cowboyhoeden. Veel Shimano-blauw. Heel veel zwart-geel-rood. En nog meer oranje. Een orgie van kleuren maakte van de Brabantse wal bij Hoogerheide het meest kleurrijke gebied van de wereld tijdens het WK Veldrijden dat daar afgelopen weekend gehouden werd. Een groot internationaal carnaval van bierdrinkende Vlamingen en Hollanders,
Fietsen, fietsen, altijd maar fietsen. Manus Brinkman is een jaar of tien prof geweest maar dat betekende niet dat hij daarna z’n fiets aan de wilgen hing. de Rotterdamse fietsenmaker (geboren in Maasland) blijft fanatiek fietsen en rijdt nog vele jaren wedstrijden bij de amateurs. Manus is
Kijk naar z’n ogen, kijk naar z’n tong, kijk naar z´n rechterhand. Deze veldrijder heeft geen oog voor de camera maar is uiterst geconcentreerd de volgende hindernis aan het inschatten. ´Spaanse Polder´, staat er op de achterkant van de foto met pen geschreven. Maar wie is het? Vanmiddag het