Een zondagochtend in oktober, bijna 33 jaar geleden. Mijn vader reist af naar het WK in Valkenburg. Ik ben net vijf, en mag niet mee. Te gevaarlijk, zegt papa. Ik geloof hem.
Jan Raas wordt wereldkampioen, tot grote vreugde van de tienduizenden fans die zich op de Cauberg hebben
Het is koers! Zondag. Zaterdag als Marianne Vos weer fietsles geeft beginnen we, zondag maken de mannen het af. En dus voorspelt een internationaal en exclusief panel van specialisten wie de wegrit op zondag 23 september 2012 gaat winnen. Maar ondanks het kosmopolitische en pluriforme karakter van het collectief: bijna al wat de klok slaat is Phil. Vandaar ook het
Het wereldkampioenschap is de mooiste koers van het jaar. Steeds hetzelfde rondje, het is heerlijk om naar te kijken. Er moet natuurlijk wel een klim, of twee, in het parkoers zitten, want aan een vlakke sprinterskoers heb ik een pesthekel. Daar kijk ik niet naar. Cipollini, Cavendish, ik gun
Dit is Chantal Beltman, tot en met 2009 actief als wielrenster. Behoorde niet tot de absolute top maar mag op een mooie carrière terugkijken. Met als een van de hoogtepunten haar tweede plek tijdens het WK van 2000 in het Franse Plouay. Leontien van Moorsel is, terug van een
Stel dat zich zondag tijdens het wereldkampioenschap wielrennen in het Nederlandse Valkenburg enkele kilometers voor de finish op de Cauberg zich een kopgroep vormt met daarin Terpstra en Kroon. Alle Nederlanders blij. Helaas. In die groep bevinden zich ook nog eens Boonen, Gilbert en Nibali. Voeg er Chavanel bij, Peter Sagan en, waarom niet, Voeckler. Om het compleet te maken:
‘Ga jij dit jaar nog naar het WK?’ De vraag werd mij al een aantal keren gesteld. Er is weer een WK in Valkenburg en een mooier wielerevenement is er niet. Dus daar moet je als liefhebber wel naartoe.
Alleen: ik ga niet dit jaar. Ik ga lekker voor de tv zitten zoals bij de meeste koersen. Om een paar redenen: