Blij dat ik nog even veel adem
als dromen heb peddel ik
de Galibier op,
sneller dan 7 km per uur
hoef ik op de steile stukken
niet te gaan,
ik ben hier
om trap voor trap
te genieten
van het uitzicht
en de historie,
alles is hier immens,
hoe hoger ik kom
hoe meer
mijn gepensioneerde lijf
met adrenaline & endorfine
wordt gepaaid,
ook de strakke ijzige wind
krijgt het geluk
niet uit mijn hoofd
gewaaid
Laatste berichten van Miel Vanstreels (alles zien)
- Brief aan Tom - 22/10/2018
- Wieler-ABC - 08/03/2018
- Federico Bahamontes - 28/07/2017
Mooi gedicht, Miel! Zo kun je dus ook een berg op fietsen…
En zo is het maar net, Miel.
De berg is een vriend en geen vijand!