De dag dat de Posbank roze kleurde voor de vandaag jarige Maarten Tjallingii (5 november 1977)
Een bescheiden applaus stijgt op van de flanken van de Posbank en weerkaatst tegen de heuvelachtige Veluwezoom, die de klank van tientallen handen die op elkaar gaan, versterkt. Terwijl wethouder Ronald Haverkamp van de gemeente Rheden het middelpunt van belangstelling een stevige en welgemeende handdruk geeft, schieten enkele fotografen hun plaatjes. Niet alleen het tweetal wordt uitgebreid vastgelegd, maar vooral ook hetgeen enkele minuten eerder is onthuld. Op de top van de Posbank, precies op de plaats waar een jaar eerder enkele punten te verdienen waren voor het bergklassement van de Giro, is een roze streep getrokken. ‘Giro d’Italia 8 mei 2016’ staat te lezen. Met een zwarte stift heeft Maarten Tjallingii er onder luid applaus zijn handtekening onder gezet. De streekrenner – Tjallingii is weliswaar, zoals zijn achternaam verraadt, een geboren Fries, maar woont al geruime tijd in Arnhem en dus maakt de Posbank deel uit van zijn vaste trainingsrondje – had een jaar eerder zijn vooraf meermaals hardop uitgesproken ambitie volledig waar gemaakt. In aanloop naar het openingsweekeinde van de Italiaanse ronde, op Gelders grondgebied, kondigde Tjallingii al aan in de twee vlakke etappes, eerst van Arnhem en Nijmegen en de volgende dag weer terug, ten aanval te zullen trekken. Het liefste natuurlijk met een ritzege als uitkomst, maar de renner van Team LottoNL-Jumbo wist zelf maar al te goed dat die droom, door het relatief gemakkelijke parcours en de aanwezigheid van meerdere topsprinters, vermoedelijk niet zou gaan uitkomen. Plan B daarentegen is, naar verhouding, een stuk beter realiseerbaar. Tjallingii wil als lid van een kopgroep de klimmetjes bereiken om daar punten te sprokkelen die hem voor even de drager van de blauwe trui van het bergklassement kunnen maken.
In de eerste rit in lijn wordt er echter een flinke lading Spaans roet in het eten van de regionale publiekslieveling gegooid. De 190 kilometer lange etappe, via de Veluwe en de Betuwe van Arnhem naar Nijmegen, telt slecht een enkel klimmetje, waar de eerste drie renners punten voor het bergtrui kunnen oprapen. Geheel volgens plan is Tjallingii een van de koplopers die, op de Van Randwijckweg bij Berg en Dal, uitmaken wie niet lang daarna het eerste blauwe tricot van de Giro van 2016 mag aantrekken. Giacomo Berlato en Omar Fraile heten de concurrenten die de renner van Team LottoNL-Jumbo dient te kloppen. Aangemoedigd door een publiek dat rijen dik langs de dranghekken staat op het slechts één kilometer lange klimmetje, slaagt Tjallingii er niet in zijn droom waar te maken. De Nederlander gaat in het laatste wiel de slotmeters van de Holleweg in en wordt zichtbaar verrast door de explosiviteit die Fraile aan de dag legt. De Spanjaard zet zijn sprint vroeg in. Tjallingii moet eerst Berlato nog passeren. Als dat gelukt is blijkt de voorsprong van Fraile te groot en de afstand tot de streep te klein om de schade nog te kunnen herstellen. De inwoner van Arnhem zal een etmaal de wachtkamer in moeten, om een dag later én dichter bij huis, een nieuwe poging te wagen.
De Posbank is de ideale plek om sportieve revanche te nemen. Geen andere renner in het Giropeloton van 2016 kent de Schietbergseweg, die vanaf Rheden omhoog loopt richting het uitkijkpunt op de top, waar het monument voor de vroegere ANWB-voorzitter Gerard Pos de benaming van de klim verklaart – eind jaren ’80, wanneer de Posbank gedurende twee edities het decor is van het NK heeft televisiecommentator Jean Nelissen het trouwens veelvuldig abusievelijk over Postbank, alsof de nationale titelstrijd plaatsvindt op het dak van de dan nog bestaande bank met de herkenbare blauwe leeuw als logo. Opnieuw is Tjallingii een van de initiatiefnemers van een groepje vroege vluchters, dat in de wederom 190 kilometer lange etappe van Nijmegen terug naar Arnhem, op zoek gaat naar de strijdlustprijs, de bij twee tussensprints behorende bonificaties en punten, alsmede opnieuw drie, twee en een bergpunten voor de renners die als eerste op de Posbank doorkomen. Tjallingii zal dus minimaal tweede moeten zien te worden om Fraile voorbij te steken. Bovendien moet hij Berlato achter zich zien te houden. De Italiaan zit eveneens opnieuw mee in de vlucht van de dag en staat dankzij de doorkomst bij Berg en Dal, een etmaal eerder, maar een punt achter Tjallingii. Dat gegeven maakt dat de renner uit de bescheiden Nippo-Vini Fantini-ploeg een serieuze bedreiging vormt en de droom van zijn Nederlandse medevluchter als een zeepbel kan doorprikken, door een of meer bergpunten voor diens neus weg te kapen. De andere tegenstanders, waarmee op de Schietbergseweg moet worden afgerekend, heten Johann van Zyl en Julen Amezqueta; een tweetal dat precies op het moment dat het peloton in de straten van Arnhem op het kwartet neerstrijkt al weer in de vergetelheid is verdwenen. Tjallingii heeft dan juist net een onuitwisbare indruk achtergelaten.
Op de Posbank, die hij beter kent dan zijn eigen broekzak, laat hij niets aan het toeval over. Gesteund door een opnieuw overweldigend toeschouwersaantal vliegt de renner van LottoNL-Jumbo omhoog. Alleen Amezqueta dringt nog enigszins aan, maar maakt geen schijn van kans tegen de ontketende Tjallingii. Trots als een pauw mag de Nederlander de blauwe bergtrui meenemen als het peloton de volgende dag van Nederland naar Italië reist om daar de Giro te vervolgen. Precies een jaar later fietst de Nederlander opnieuw de Posbank op. Ditmaal niet in gezelschap van enkele medevluchters, maar samen met een aantal toerrijders uit de ondernemersbranche wordt, onder de noemer Cima Coppi, zoals de hoogste bergpassage uit de Giro heet, een deel van het parcours uit 2016 nog eens dunnetjes overgedaan. Op de Posbank houdt het gezelschap halt. De Rhedense gemeenteraad heeft even eerder besloten een permanente herinnering aan de doorkomst van het Giropeloton op de weg aan te brengen en vanzelfsprekend komt er maar een persoon in aanmerking om die te onthullen. Wethouder Haverkamp neemt het woord en onder luid applaus wordt een knalroze streep op de weg zichtbaar. Met zwarte stift plaatst Tjallingii zijn handtekening onder de tekst ‘Giro d’Italia 8 mei 2016’. De talloze dagjesmensen, die de heuvel aan de rand van de Gelderse Veluwezoom gedurende het jaar bezoeken, worden voor altijd herinnerd aan de knappe prestatie die Maarten Tjallingii leverde toen de Giro zijn thuisregio aandeed.