De Dag van de (koers)Radio
Het is vandaag de Dag van de Radio, het medium dat ook in de populariteit van het wielrennen een belangrijke rol gespeeld heeft. Elke zomer stemmen duizenden Nederlandse vakantiegangers af op Radio Tour de France om op de hoogte te blijven van het wel en wee in de koers en de jingle van de laatste kilometer is menig bankzitter welbekend.
Helaas ben ik te jong om mee te kunnen praten over de gefantaseerde ritten van Theo Koomen, maar het eerste radioverslag dat mij te binnen schiet, is dat van Michael Boogerds zege op La Plagne.
Ik was die warme julidag met mijn broer en ouders aan het verhuizen naar mijn eerste studentenkamertje in een sfeerloze flat in Groningen, toen de Ikea-instructies steeds langzamer afgewerkt werden en onze aandacht meer en meer werd ingenomen door de almaar slinkende voorsprong van Boogerd op de Texaanse furie die achter hem aankwam. Meermaals gaven we de hoop op, maar uiteindelijk kon een winnende Boogerd alsnog zijn kruisje kussen en blakend witte tanden bloot lachen.
Zoals ik aan de radio gekluisterd zat bij zijn etappeoverwinning, zo zat jaren daarvoor een 17-jarige Boogerd in de auto van zijn moeder gebiologeerd te luisteren naar de verrichtingen van Gert-Jan Theunisse op de Galibier. Ze waren die dag zelfs bijna te laat voor de start van zijn eigen koers in Groesbeek.
Alex Virot
In Frankrijk was Alex Virot jarenlang de stem van de Tour. Hij was in 1929 de eerste die een radioverslag maakte van een etappe en zou in de daaropvolgende 22 jaar tot het meubilair van de Franse rittenkoers gaan behoren. Zijn “Goedemorgen, beste luisteraars…” betekende voor miljoenen Fransen het startsein van een nieuwe koersdag.
Aan zijn leven kwam plots een einde, toen hij nota bene op Quatorze Juillet in het harnas om het leven kwam bij een motorongeluk. Virot heeft dan net de eenzame achtervolger Marcel Queheille op de hoogte gebracht van het tijdsverschil met de al even eenzame koploper Jean Bourle, als zijn chauffeur Rene Wagner de macht over de motor verliest.
De Frans-Baskische Queheille was de laatste die Alex Virot in leven zag en de enige ooggetuige van diens tragische dood: “De motor versnelde, maar plots raakte de bestuurder – zo’n vijftig meter voor me – op het grind de controle kwijt en terwijl hij de motor probeerde overeind te houden, begon hij te zigzaggen over de weg. Hij raakte de ene vangrail en vervolgens de ander, waarna hij in de diepte verdween. Ik zag twee paar benen de lucht in gaan en schoenen wegvliegen. Ik zal dit nooit van mijn leven vergeten.”
Luister hier de aflevering van Kroonieken over radio-man Alex Virot:
Lees ook van Sander Grasman
