Site pictogram HET IS KOERS!

De grootste renner van deze generatie

Herman Loos

eddymGewoon een avond in april. We kregen een telefoontje van iemand van de VRT, of we er mee in zaten in hun adressenbestand te belanden. Een aflevering van het programma Merci Merckx zou immers de raid uit rit 17 van de Tour van 1969, Luchon-Mourenx, in herinnering brengen. De jonge Eddy Merckx had in de Pyreneeën iedereen overklast en reed naar zijn eerste van vijf Tourzeges.

Presentator Karl Vannieuwkerke zou verblijven bij Belgen in de buurt die wat met Merckx of met wielrennen hebben, zo verklaarde de researcher. We praatten wat over wielrennen, over wat Merckx betekende voor een wielerliefhebber. Het is een vraag die me is bijgebleven, tijdens mijn eerste bergritten dit jaar, tijdens lange duurlopen door de glooiende velden. Wat betekent Merckx voor een wielerliefhebber geboren in de jaren ’80?

Eddy Merckx is de grootste wielrenner aller tijden. Dat zeg ik zonder ooit met echte aandacht naar beelden van Merckx gekeken te hebben, zonder de erelijst van Merckx aan te grijpen, zonder verdere omhaal. Het is een wiskundig axioma: twee punten worden verbonden door een rechte lijn; elk getal heeft een opvolger en die opvolger is ook een getal; Eddy Merckx is de grootste wielrenner aller tijden. Vaste prik in het Vlaamse onderwijs.

Ik vroeg me af of dat dan wel moest, weer maar eens een programma over Eddy Merckx. Een van de redenen dat de televisie hier jaren geleden buiten vloog, is dat programma’s steeds maar weer dezelfde mensen opvoeren, met dezelfde meningen over dezelfde onderwerpen. Na een tijdje heb je het wel gehad, dacht ik, met die hele Eddy Merckx.

In één moeite door ging ik me afvragen wie de grootste renner is uit mijn tijdperk, laat ons zeggen vanaf de tweede helft van de jaren ’90. Welke renner is de grootste van de afgelopen twintig jaar? Je zoekt iemand met een breed palmares, die een Ronde naar zijn hand weet te zetten maar ook in de klassiekers uit de voeten kan. Een winnaar op alle, zo niet vele terreinen. Bij wie kom je uit?

Mijn eerste onzorgvuldige gedachte bleef haken op Lance Armstrong. Beheerste elk onderdeel van de sport net dat tikkeltje beter dan de rest, toch? Kannibalistische instelling. Maar uiteraard zo verbrand als een Duitser na vijf dagen Costa Brava. Dus gingen mijn gedachten naar sir Bradley Wiggins. Als Wiggo nu maar Parijs-Roubaix gewonnen had, dan was mijn zoektocht voorbij. Tourwinnaar, wereld- en Olympisch kampioen, werelduurrecord, grote klassieker: klaar. Maar zonder die grote klassieker?

Cadel Evans. Wereldbeker mountainbike, Tour de France, resem korte rittenwedstrijden, wereldkampioen, Waalse Pijl. Waalse Pijl? Waarom heeft Evans verdorie Luik-Bastenaken-Luik niet gewonnen? En dan dat schrijnende gebrek aan charisma. Vincenzo Nibali won de drie grote rondes, deed aardig mee in wat klassiekers maar is nooit in de buurt van een regenboogtrui geweest. Alberto Contador heeft nooit meegespeeld in klassiekers, Philippe Gilbert niet in de Rondes. Alejandro Valverde? Ben je weer aan de Costa Brava.

Ik geraakte er niet uit. Intussen verstreek de maand april en ook de maand mei, waarin de opnames gepland waren. De VRT liet niet meer van zich horen. Misschien woonden we toch te ver van de route, waren we niet interessant genoeg, niet voldoende Merckxofiel. Ik lag er niet van wakker, van dat programma, maar wel van die ene vraag: wie is de grootste renner van de laatste twintig jaar? Welke criteria moeten we gebruiken om hem te zoeken? Wie zie ik over het hoofd?

Laat ik mijn joker maar inzetten: Marianne Vos is de grootste wielrenner van deze generatie. Of heeft u een beter voorstel? Verlos ons uit ons lijden: wie is de grootste?

Laatste berichten van Herman Loos (alles zien)
Mobiele versie afsluiten