Foto Sirotti
De vrijbuiterslach van deze Tour
Oprecht lachen, dat is voor velen een kunst. Niet voor Ben Healy. Zijn gezicht lacht al zonder dat hij zijn spieren in beweging hoeft te trekken. Grote, enthousiaste ogen, guitige kop, Nu heeft hij natuurlijk deze weken ook alle reden tot voltijdse vrolijkheid. Hij won al glansrijk een etappe en bekroonde die toch al succesvolle Tour op de Franse nationale feestdag ook nog eens met de gele trui. Hij heeft zonder meer de funfactor én de gunfactor.
Healy is deze Tour een van de onbetwiste smaakmakers. Niet alleen door de successen die hij boekt, maar zeker ook door zijn verfrissende persoonlijkheid, zijn uitstraling en een onbevangen, gedurfde manier van aanvallend koersen. De Ier werd ooit weggestuurd van de Britse Olympische academie en besloot daarop maar via zijn deels Ierse bloed (aan vaderskant) zijn doelen te bereiken. Op karakter, want geloven dat-ie heel getalenteerd was, deed hij toen nog niet. Op de Vlaamse televisie werd hij vanwege zijn uiterlijk al eens vergeleken met een jeugdfoto van de komiek Urbanus. Daar kon hij zelf ook meer dan smakelijk om lachen. De link met een grappenmaker is voor een geboren lachebek immers geen straf.
Vanwege zijn lange haren, baardje en oorbellen lijkt hij wel een rockster. Op uiterlijk en uitstraling zou Healy een uitstekende frontman kunnen zijn op een podium. Sterker nog, fanatieke pop- en pubquizdeelnemers hadden bij de naam Ben Healy vast ook al een muzikale associatie: zijn naam klinkt bijna als die van Fran Healy, zanger van de Schotse band Travis. Doet dat geen belletje rinkelen? Noemen we nummers als ‘Why Does It Always Rain On Me?’ en ‘Sing’, dan wordt de pakkans vast groter. Ietwat melodramatisch is het wel. In het laatstgenoemde nummer zingt zijn naamgenoot “Lately nothing seems to be going right.” Dat is voor de fietsende Healy toch allerminst aan de hand. Maar, zo gaf Ben Healy eerder aan tegen Wieler Revue, “Ik vind dat beeld van mij als rockster wel tof. Ik heb alleen weinig met rockmuziek, want ik hou meer van elektronische muziek. Van drum-‘n-bass en techno.” Zijn favoriete ‘pump-upnummer’? Het energieke ‘Not Giving In’ van Rudimental.
“Well, it’s time to start the showLost my heart and lost my soulNow it’s the time that you won’t knowLost my mind and lost my goal”
Healy lacht deze Tour waarschijnlijk al meer dan een collega als Vingegaard in zijn hele leven. Hij brengt kleur. In dat felroze shirt van zijn ploeg EF Education, waar hij de vrijheid krijgt die hij als eigenzinnige renner ook nodig heeft. Maar ongetwijfeld draagt de vrijbuiter het geel ook met verve. Zelfs al is het maar voor enkele dagen. Want de Tour van Ben Healy kan sowieso niet meer kapot. En die lach? Die krijg je met geen mogelijkheid van zijn gezicht.