Foto Klaas Jan Van Der Weij / Singel Uitgeverijen
Genieten van José De Cauwer nu het nog kan
Het einde van een tijdperk dreigt. Waar we enkele jaren geleden bij Sporza al afscheid moesten nemen van Michel Wuyts, gaat zijn oude strijdmakker José De Cauwer ook langzaamaan steeds vaker een stapje terug doen. Voorlopig zullen we ons gelukkig in de weekenden en de belangrijke koersen kunnen blijven laveren aan zijn meanderende stem en verhalen, maar het onvermijdelijke afscheid doemt steeds nadrukkelijker op aan de horizon.
Hoewel de start van het Vlaamse wielerseizoen koud zal zijn, luidt de stem van José De Cauwer komende zaterdag bij de start van de Omloop Het Nieuwsblad zoals vertrouwd de lente in. Vanaf een uur of half twee zal hij met Karl Vannieuwkerke de rechtstreekse beelden van de koers begeleiden met rake – enigszins chauvinistische – analyses, allerhande anekdotes en terloopse culinaire tips.
‘Ik ben wielrennen.’ Er zijn er weinigen die kunnen wegkomen met deze Faberesque uitspraak, maar José De Cauwer is er zeker een van. Al zestig jaar loopt de Vlaming rond in de wielerwereld, won een etappe in de Vuelta en was nog vele malen succesvoller als ploegleider. Zo loodste hij Greg LeMond – met een ossekopstuur – naar een legendarische Tourzege en Tom Boonen naar een al bijna even onvergetelijke wereldtitel, maar inmiddels kennen generaties wielerliefhebbers hem vooral als een oneindige bron van wielerverhalen en -kennis.
Eenmaal belandde hij als renner zelf op het podium van de Omloop. Achter solist Jos Bruyère, die de Vlaamse openingskoers maar liefst drie keer op zijn naam schreef, verloor hij in de editie van 1974 van Patrick Sercu de sprint om de tweede plaats. Zo bleef hij echter wel Roger De Vlaeminck en Eddy Merckx voor. ‘Dat gebeurt soms, ene keer’, blikt José daar zelf bescheiden en breed glimlachend op terug.
Wie hem zal opvolgen is nog niet duidelijk. Waarschijnlijk zullen de komende jaren verschillende oud-renners de kans krijgen om zich die positie toe te eigenen. Sep Vanmarcke, Jan Bakelants en Bert De Backer nemen nu al af en toe te honneurs waar en het heeft er dus alle schijn van dat een van hen in de toekomst de vaste kompaan van Karl Vannieuwkerke en Renaat Schotte zal worden.
Maar zover is het nog niet. Laten we voorlopig blijven genieten van zijn aanwezigheid en spontane dichterlijke opwellingen, zoals deze die in 2013 al door Peter Zantingh werd opgetekend:
Als ik dat zo hoor
het enthousiasme hoor
wat ik eigenlijk niet hoor
of wat ik een beetje mis
dan heb ik zoiets van
ja, goh ja
tactiek
welke tactiek
tiek tak
tactiek
ik zou het eigenlijk niet weten.