Een jaarlijks terugkerend fenomeen in de laatste week van juni. Een ritueel dat maar niet leuker wordt. Nee, dan vul ik liever eindejaarslijstjes in met de beste albums en de beste concerten (met stip op 1 van 2016: Israël Nash op Best Kept Secret, dat u dat weet). Van muziek weet je namelijk dat het arbitrair is. Andermans’ smaak mag volkomen ruk zijn, het is zijn of haar smaak. Het geeft niks wanneer iemand onkundig is over welke fijne muziekjes er langskomen.
Nee,
Het lijkt wel een vak, die tourlijstjes. Het zijn altijd dezelfde inschrijvers die bovenin meedraaien. Hun geheim heb ik nog niet ontcijferd. Ik ben die sukkel die op vrijdagavond op de valreep Adriano Baffi opstelde, om op zaterdagochtend te ontdekken dat-ie niet start. Meteen je hele klassement naar de vaantjes.
Obscuur
Misschien zit het hem wel in de voorspelbaarheid. De winnaars van 2015 hadden vrij saaie renners in hun lijst. Saai in de zin: de verrassingen ontbraken. Ik beschouw het juist als mijn Heilige Graal om nét die ene dark horse in mijn pelotonnetje te hebben. Die ene wat obscure renner waarvan iedereen in de derde week van de Tour zegt: “had ik niet verwacht. Zag ik niet aankomen.” En dat ik dan met een uitgestreken smoel kan pronken. “Die Louis Mijntjes? Oh, die staat in mijn ploeg hoor. Ken je die niet?”
Nog zoiets vervelends: ik doe steevast mee met de pool van BN De Stem. Hartstikke leuk puntensysteem waar best wat denk- en rekenwerk aan vooraf gaat. Blijken ze dit jaar dat spel van het AD geadopteerd te hebben. Lekker dan, moet Pelgrim dus weer helemaal zijn referentiekader en denkpatroon omgooien. Andere telling, verschillende manier van selecteren, totaal afwijkende wegingsfactoren. En extra opborrelend zuur door alle nadenkwerk.
Touren met Floyd
Ooit, één keer, ging het me heel goed af. De Tour De France 2005 van mijn held Floyd Landis. De eerste ronde in het post-Armstrong tijdperk. Ik had de mazzel dat aan de vooravond van de start Operacion Puerto compleet losging en er een hele batterij renners een startverbod kreeg. Van de favorieten ontbraken zo Ullrich, Basso, Mancebo en Vinokourov. Op de laatste dag van de Ronde viel alles op zijn plek en schonk Landis mij plaats 1 in het tourspel. Mijn ex (onder wiens naam ik deelnam) hield er een leuke fiets aan over en van het VIP arrangement bij de Acht van Chaam resten
Anyway. Het is 2016 en wederom kauw ik me stuk op die klotelijstjes met favorieten, dark horses, klimgeiten, punchers en sprinters. Ik vrees dat ik het dit jaar met dit gezelschap hieronder moet doen. Ik lees graag uw reacties, want ik ben er ongetwijfeld weer een zwik vergeten. Contador viel af, want oud aan het worden en zonder doping lang niet zo uitmuntend. Ik wilde Daniel Teklehaimanot en onze Tom er ook bij hebben, maar ik vertrouw op mijn gezonde verstand. Hou je lijst saai, Pelgrim. Hou hem saai. Saai is goed. Hoewel ik het niet kan laten om de pas 23-jarige Julian Alaphilippe van Etixx-Quick Step erbij te zetten. Er zijn aardig wat etappes waar de punchers (de Van Avermaetes van het peloton) kunnen scoren. En deze jongen is goed, heel goed en kan dus net het verschil maken in een tourpoule. Houd ik mezelf voor. Terwijl de stemmetjes in mijn achterhoofd collectief roepen dat-ie te jong is voor dit werk. En ik voor zekerheidjes moet gaan. Lijstjesstress. Ik haat het.
Dé Tourselectie van 2016 is dus: Froome, Quintana (die ‘m dit jaar wint!), Aru, Pinot, Bardet, Barguil, Kittel, Sagan, Greipel, Porte, Valverde, Boasson Hagen, Coquard, Van Avermaet en Alaphilippe. Dit is een goed stel hoor! 
- Een Schietgebed pour Le Tour - 19/07/2023
- Lekker gereden, pik! - 14/07/2022
- Die f*cking schansspringer - 09/09/2020