Foto Sirotti
Het naderende Giro-record van de vandaag (17 oktober) jarige Olav Kooij
Voor sommigen misschien nog best een lastige vraag op een toekomstig NK Wielerquiz: welke Nederlander heeft de meeste ritzeges in de Giro achter zijn naam staan? Wie nu de weg van de minste weerstand kiest en de naam invult van de renner die in de titel van dit verhaal genoemd wordt, zit er naast. Olav Kooij is niet het juiste antwoord. De Zuid-Hollander heeft drie Italiaanse etappeoverwinningen op zijn palmares staan en dat is er precies eentje minder dan twee landgenoten. Zowel Tom Dumoulin als Jean-Paul van Poppel kan namelijk vier dagsuccessen overleggen. Desondanks bevindt Kooij zich vanzelfsprekend wel in pole position om het ‘nationaal record’ op korte termijn over te nemen van het tweetal.
Het Jachtluipaard van Numansdorp, zoals zijn enigszins intimiderende bijnaam luidt, had het aantal van vier wellicht zelfs al kunnen evenaren of overtreffen, ware het niet dat hij in 2024 de Giro voortijdig moet verlaten. Slechts twee dagen voordat Kooij via Twitter wereldkundig maakt dat succes en tegenslag dicht bij elkaar liggen en hij met koortsklachten noodgedwongen moet opgeven, had hij zijn eerste ritzege in een grote ronde geboekt.
Niet dat het daar op minder dan honderd meter van de aankomstlijn in Napels naar uit ziet. In de slotfase van de negende etappe, naar de havenstad in Campanië, tracht Jhonatan Narváez met een ultieme krachtsexplosie een massasprint te saboteren. Zoals Jelle Nijdam of, iets recenter, Fabian Cancellara in hun beste dagen snelt de Ecuadoriaan er, kort voor het passeren van de boog die de laatste kilometer aanduidt, vandoor. Lange tijd, voor zover je daarvan kan spreken wanneer een peloton renners op topsnelheid een vlakke finale rijdt, heeft het er alle schijn van dat Narváez in zijn opzet slaagt en Team INEOS een klinkende ritzege gaat bezorgen.
De sprinttreintjes achter hem zijn door de verrassingsaanval aardig ontspoort geraakt. De meeste ploegen kijken naar Lidl-Trek, dat met Jonathan Milan de snelste sprinter in huis heeft. Simone Consonni en Jasper Stuyven lijken zich echter stuk te bijten op het tempo dat Narváez aanhoudt. Ineens dient zich een onverwachte helpende hand aan, waar Kooij de grootste profiteur van zal blijken. Roze truidrager Tadej Pogačar meldt zich hoogstpersoonlijk op kop van het peloton. Met meer dan honderd man in zijn slipstream dendert de Sloveense klassementsleider als een hogesnelheidstrein over de brede aankomststraat in Napels. In een tijdsbestek van slechts enkele seconden transformeert Narváez van een trotse Leeuwenkoning in een stuk aangeschoten wild.
De Ecuadoriaan is niet opgewassen tegen het tempo dat Pogačar, in de rol van lead-out voor ploeggenoot Juan Sebastián Molano, ontwikkelt. Met niet meer dan enkele tientallen meters te rijden wordt de renner van Team INEOS overspoelt door de frontlinie van het peloton. Daar is Kooij de lachende derde. De Nederlander heeft zich, zonder hulp van ploeggenoten, als een magneet aan het achterwiel van Milan geklonken en komt daar op precies het juiste moment uit. Met minimaal verschil klopt Kooij de Italiaan en strijkt zijn eerste ritzege in een grote ronde op. Achter het tweetal komt Molano duidelijk te kort en moet genoegen nemen met de derde plek.
Een onmiddellijk vervolg kan Kooij zijn succes dus niet geven. Nog geen achtenveertig uur later meldt hij zich ziek en zet een voortijdige punt achter zijn Giro-debuut. De aftocht geeft Milan en Tim Merlier de kans beiden twee keer toe te slaan in een massasprint. Kooij moet een jaar wachten op een volgende kans op Italiaans succes. In de vierde etappe naar Lecce is hij er in 2025 al dichtbij, maar wordt verrassenderwijs afgetroefd door landgenoot Casper van Uden. Negen dagen later slaat het Jachtluipaard alsnog toe.
Opnieuw is niet Mads Pedersen of Kaden Groves zijn grootste bedreiging, maar tracht opnieuw Van Uden roet in het eten te gooien. De sprinter van Team Picnic-PostNL poogt Kooij en diens lead-out Wout van Aert te verrassen door zijn sprint al van ver in te zetten, maar overschat zijn eigen explosiviteit. De afstand tot de finishlijn is net te lang voor de Nederlander om zijn topsnelheid vast te houden, waardoor Kooij in extremis over zijn landgenoot heen kan komen.
Op de slotdag in Rome slaat de sprinter van Team Visma-Lease a Bike nogmaals toe. Terwijl ploeggenoot Simon Yates, na zijn verrassende coup een dag eerder, het roze veilig stelt, maakt Kooij het feest voor de Nederlandse ploeg compleet door de laatste etappe te winnen. Nog eentje erbij in de toekomst en de renner uit Numansdorp evenaart het aantal van vier, waarmee Dumoulin en Van Poppel zich de meest succesvolle Nederlandse etappewinnaars in de Giro mogen noemen.
Of dat er in 2026 van komt, is de vraag. In dienst van zijn nieuwe Franse ploeg Decathlon CMA CGM zal Kooij komend jaar in elk geval zijn Tourdebuut gaan maken. De Ronde van Italië lijkt ondergeschikt. Een begrijpelijke en logische keuze. Bovendien wordt het ook wel eens tijd dat het Nederlands record van tien etappezeges in de Tour – Joop Zoetemelk, Jan Raas en Gerrie Knetemann delen dat – na ruim vier decennia eindelijk eens uit de boeken gereden wordt.