Foto PR-kaart Le Groupement-ploeg (1995)
Het roemloze loopbaaneinde van de vandaag (30 september) jarige Jean-Paul van Poppel
Een brede grijns openbaart zich op het gezicht van Jean-Paul van Poppel als hij de kledinghoes, die een hotelmedewerkster op het riante tweepersoonsbed in zijn kamer heeft klaargelegd, openritst. Triomfantelijk haalt de renner een smoking tevoorschijn. De bijgevoegde envelop heeft zijn vrouw Leontine inmiddels geopend. Een opgetogen blik verschijnt in haar ogen. Voor de briefjes van bij elkaar opgeteld 350 dollar, die in haar rechterhand knisperen, mag ze, aldus het begeleidend schrijven, een galajurk uitzoeken. Het is de kers op de taart, die de veertiendaagse trip naar Florida sowieso al is.
Met een gulle lach bevestigt Van Poppel nog maar eens aan zijn echtgenote de voorgaande weken ononderbroken het gevoel te hebben gehad dat hij de juiste keuze heeft gemaakt. De smoking en het geld voor de avondjurk zijn daar de bekrachtiging van. De Nederlandse spurter had na twee jaren vol ups en downs bij Festina aanbiedingen van de Italiaanse ploegen Brescialat en Polti en van het Belgische Lotto afgewezen om zijn loopbaan voort te zetten in Frankrijk. Met ingang van 1 januari 1995 zal hij in dienst treden van Le Groupement. Een nieuwe ploeg die in een bont tricot, de tenues wekken de schijn dat de renners onder een veelkleurige confettidouche hebben gestaan, moet uitgroeien tot een van de grote spelers in het peloton.
Naast Van Poppel zijn onder anderen Robert Millar, Pascal Lino, Ronan Pensec en Marcel Wüst aangetrokken, maar de uitgesproken kopman is Luc Leblanc. De Fransman had zich, amper vier weken na het tekenen van zijn contract bij Le Groupement, tot groot geluk van zijn nieuwe werkgever, tot wereldkampioen gekroond, waardoor de nieuwe ploeg nog voordat er ook maar een kilometer gereden is alvast de regenboogtrui in haar gelederen heeft. Als klap op de vuurpijl hebben teammanager Guy Mollet en ploegleider Patrick Valcke ook de enigszins excentrieke voormalig werelduurrecordhouder Graeme Obree binnen gehaald. Het maakt het rennersensemble van Le Groupement even bontgekleurd als de shirts waarin de ploeg rijdt.
Ondanks dat het door een Frans postorderbedrijf gesponsorde team pas na de jaarwisseling officieel bestaat, dan gaat immers de proflicentie bij de UCI in evenals de contracten van de aangetrokken renners, wil eigenaar Jean Godzich niet wachten tot 1995 daadwerkelijk aanbreekt. De Amerikaan heeft het begrip teambuilding hoog in het vaandel staan en daarom wordt de gehele ploeg al in november uitgenodigd op het vliegtuig naar Florida te stappen. De zaken gaan immers goed – het businessmodel van Le Groupement, dat uitsluitend in Frankrijk actief is, richt zich op verkopers die huis-aan-huis goederen aan voornamelijk familie, vrienden en bekenden slijten – en dus nodigt Godzich zijn duizend (!) best presterende medewerkers uit voor een veertiendaagse vakantie. Ook de leden van de kersverse wielerploeg, die de zakenman voor een periode van minimaal vijf jaar van financiële injecties wil gaan voorzien, is meer dan welkom om naar de zuidoostelijke Amerikaanse staat te vliegen. Met aanhang en zelfs de kinderen mogen mee. Alles is bovendien geheel verzorgd. Hotel, diner, zakgeld, kaartjes voor Disney World; noem het of Godzich heeft er niet alleen aan gedacht, maar ook alles al betaald.
Voor de slotavond staat een chique banket op het programma, vandaar dat het hotelpersoneel op speciaal verzoek in alle kamers een smoking heeft neergelegd voor de heren en een envelop met 350 dollar aan contanten, waarvoor de dames een galajurk kunnen shoppen. Grijnzend haalt Van Poppel het kostuum uit de kledinghoes. In dienst van Festina had de Nederlander twee jaar lang maandelijks achter een tijdige uitbetaling van zijn salaris aan gemoeten, maar daar vreest hij bij zijn nieuwe werkgever allerminst voor. Zelden zijn de zaakjes zo goed geregeld als bij Le Groupement. Tenminste, dat is de veronderstelling waarin Van Poppel nog verkeert als hij op zijn hotelkamer in Florida zijn smoking aantrekt en voor de spiegel controleert of het bijbehorende vlinderstrikje wel recht zit. De werkelijkheid zal in de volgende maanden heel anders blijken.
Het luilekkerland-tripje naar Florida is nog maar net achter de rug of Le Groupement en alles dat met de ploeg samenhangt komt in neerwaartse spiraal terecht, die al snel een onomkeerbaar hellend vlak omlaag wordt. 1995 is net begonnen of het eerste schandaal is een feit als Obree op staande voet ontslagen wordt. De Brit komt niet opdagen bij een trainingskamp en mag wegens ‘onprofessioneel gedrag’ uitkijken naar een andere werkgever. Jaren later zal de ex-werelduurrecordhouder zeggen dat hij weigerde mee te werken aan het dopingprogramma van de ploeg en daarom weg moest.
Ondertussen wordt in de Franse pers een niet aflatende stroom aan artikelen over de achtergrond van Le Groupement gepubliceerd. Het postorderbedrijf zou zich niet alleen schuldig maken aan een piramidespel doordat de 50.000 verkopers hun goederen vooral aan vrienden en bekenden verkopen, het zou volgens boze tongen een dekmantel zijn voor een duistere Amerikaanse sekte. Waar of niet, feit is dat de publiciteitstornado de aandelen Le Groupement binnen enkele weken met meer dan 35 procent doet dalen. Godzich verzoekt het journaille aanvankelijk nog vriendelijk doch dringend te stoppen met alle negatieve berichtgeving, maar het mag niet baten. De problemen stapelen zich op en begin maart kondigt de zakenman aan zich na amper twee maanden genoodzaakt te zien de sponsoring van de wielerploeg stop te zetten.
Dat de prestaties van de renners bepaald niet overhouden, helpt ook al niet mee. Van Poppel en zijn ploeggenoten rijden amper een noemenswaardige deuk in een pakje boter. Uiteindelijk zal Le Groupement het nog tot eind juni uitzingen in het peloton. Een fusie met het Italiaanse Aki loopt op niets uit en als Godzich van zijn renners vraagt om naar de Tour te gaan zonder zelf hun salarisuitbetaling te kunnen garanderen, trekt ploegleider Valcke de stekker uit het team en meldt Le Groupement af voor de ronde. Met stomheid geslagen en zeer gedesillusioneerd verneemt Van Poppel het slechte nieuws. De voormalig topsprinter besluit de zomer van 1995 in Amerika door te brengen en daar wat kleinere koersen te rijden. Thuis zitten tijdens de Tour zou hem naar eigen zeggen tot wanhoop drijven. Het overzeese tripje is nu vele malen bescheidener dan negen maanden eerder, toen Van Poppel met zijn nieuwe ploeg in Florida neerstreek. De Ronde van Frankrijk zal de negenvoudig ritwinnaar niet meer als coureur terugzien. Enkele weken na het opheffen van de Le Groupement-ploeg zet Jean-Paul van Poppel een punt achter zijn profloopbaan. Het is het onwaardige einde van een roemrijke carrière.