Iljo Keisse, Milaan 2015 en het lied dat geen toeval was

Toeval bestaat niet. Dat van de miljoenen liedjes die er bestaan uitgerekend dat ene nummer, dat Iljo Keisse al vier jaar lang een brok in zijn keel bezorgt, klinkt, precies op het moment dat hij de grootste zege uit zijn loopbaan boekt, moet wel een teken zijn. Boven, in de hemel, kijkt zijn boezemvriend mee. Trots zal die zijn geweest toen zijn kameraad in de slotmeters van de laatste Giro-etappe van 2015 afrekende met medevluchter Luke Durbridge. Om een teken van goedkeuring te geven, of noem het een felicitatie, had hij vanuit het hiernamaals ongemerkt een zaadje geplant in het hoofd van degene die in Milaan de geluidsinstallatie aan de aankomstlijn bedient. Onmiddellijk schallen de eerste tonen van Sex On Fire van de Amerikaanse band Kings Of Leon door de speakers. Niet dat de muziek op dat moment bij Keisse binnenkomt. De Belg zit nog dusdanig in de focus die hij nodig had om Durbridge te verslaan en vervolgens in een roes van gelukzaligheid om waar te nemen op welke soundtrack hij zegeviert. Pas later, als hem over de muzikale omlijsting verteld wordt, realiseert hij zich dat toeval niet bestaat.

Door: Vincent de Lijser
21 dec '25

Vier jaar eerder werd de Giro opgeschrikt door het tragische overlijden van Wouter Weylandt. Op 9 mei 2011 komt de Belg in de derde etappe ten val in de afdaling van de Passo del Bocco. Met zijn rechterpedaal haakt de renner van Team Leopard-Trek achter een muurtje, schuift twintig meter over het asfalt en blijft roerloos op de weg liggen. Het zijn afschuwelijke beelden, die tot overmaat van ramp door de Italiaanse televisie veel te close en te lang in beeld worden gebracht. Meerdere reanimatiepogingen mogen niet baten. Later zal blijken dat Weylandt een schedelbreuk had opgelopen en op slag was overleden. Het noodlottige ongeval gebeurt uitgerekend een jaar, minus een dag, nadat de Belg in Middelburg een Giro-etappe op zijn naam had geschreven. Anderhalve week na het vreselijke ongeval vindt in Gent de uitvaart plaats. Talloze renners brengen een laatste eerbetoon aan Weylandt, onder wie Keisse. De twee waren niet alleen oud-ploeggenoten, maar vooral ook boezemvrienden. Mannen die elkaar in hun juniorentijd ontmoetten, samen naar school gingen, dezelfde dromen en ambities koesterden – prof worden! – en bijna altijd samen trainden. Vaak op de winderige Vlaamse wegen langs de Schelde. Met Bert De Backer, Kurt Hovelijnck en de eveneens betreurde Dimitri De Fauw vormden de twee een hecht kwintet, dat hardhandig uit elkaar wordt gerukt als laatstgenoemde in 2009 uit het leven stapt. Eerder dat jaar ligt Hovelijnck, na een zware valpartij tijdens een training, gedurende zeventien dagen in coma. Over de vriendengroep schrijft Matthias M.R. De Clercq in 2016 De Val, dat door Canvas vijf jaar later als uitgangspunt gebruikt wordt voor de zesdelige documentaire reeks Het Scheldepeloton. Beide zijn absolute aanraders!

Na het overlijden van Weylandt gaat er geen dag voorbij dat Keisse niet aan zijn boezemvriend denkt. De muziek die tijdens de uitvaart gedraaid wordt, Sex On Fire van Kings Of Leon was het favoriete nummer van de betreurde renner, zorgt immer voor kippenvel en een nauwelijks weg te slikken brok in de keel. Ook als de Giro van 2015, vier jaar later dus, aan haar slotrit naar Milaan begint, gaan de gedachten van Keisse als vanzelf uit naar zijn voormalige ploeggenoot. De Italiaanse ronde is voor Etixx-QuickStep bepaald niet florissant verlopen. Vooraf hadden de manschappen van Patrick Lefevere met Rigoberto Urán en Tom Boonen zowel een klassementsijzer in het vuur als iemand die voor dagsucces kan zorgen, maar in de praktijk is alles totaal anders gelopen dan gehoopt. Valpartijen krassen de plannen van Etixx-QuickStep door, zoals een kind een potlood test op een blanco vel papier. Bovendien moeten drie van de negen renners gehavend opgeven. Het is de reden dat de teller van de Belgische ploeg nog op nul staat als het peloton koerst zet naar Milaan. Een vlakke slotetappe van een grote ronde draait meestal standaard uit op een massaspurt, maar bij afwezigheid van de eerder afgestapte Boonen, praat ploegleider Davide Bramati zijn renners moed in door voor vertrek te stellen dat een sprint op de technische plaatselijke omloop geen vanzelfsprekendheid is in zijn optiek. Volgens de Italiaan bieden de smalle straatjes en vele bochten een uitgelezen kans om te ontsnappen aan de controle van de sprintersploegen.

Het peloton is nog maar net begonnen aan de zeven plaatselijke omlopen door modestad Milaan of Keisse waagt een aanval. Alleen Durbridge heeft wel oren naar een avontuur en haakt aan bij de Belg. Ondanks dat de voorsprong van de twee nauwelijks boven de halve minuut uitkomt, blijkt de verwachting van Bramati waarheid te worden. De sprintersploegen kunnen maar moeilijk achtervolgen en controleren, helemaal omdat Etixx-QuickStep-renner Fabio Sabatini zich op de smalle weggetjes als ideale stoorzender manifesteert en zich brutaal in voorste gelederen nestelt. Keisse beloont het werk van zijn Italiaanse ploegmaat in hartje Milaan door Durbridge naar de tweede plek te verwijzen. Terwijl zijn eigen vader en de zus van Wouter Weylandt, die beiden naar Italië zijn afgereisd, de ritwinnaar in hun armen sluiten, schalt uitgerekend Sex On Fire door de speakers. Op het moment zelf neemt Iljo Keisse het niet in zich op, maar als het hem later verteld wordt breekt het kippenvel hem onmiddellijk uit. Toeval bestaat immers niet.